THAT’LL FLAT GIT IT Vol. 44: ROCKABILLY & ROCK ‘N’ ROLL FROM THE VAULTS OF KING, FEDERAL, AUDIO LAB & DELUXE RECORDS
Bear Family, BCD17672
English version: see below

Twee maanden na That'll Flat Git It Vol. 42 BCD17669 volgt een tweede CD met materiaal uit de archieven van het platenlabel dat na de tweede wereldoorlog het langst het meeste succes had in zowel de rhythm 'n' blues als de country markt, King Records en King onderafdelingen Federal, Audio Lab en DeLuxe Records. Dat betekent dat King geen eigen herkenbare sound had als bijvoorbeeld Sun Records, maar daarom was de muziek op King niet minder goed.
De CD trekt meteen alle registers open met de stomende rocker Move van Boyd Bennett & his Rockets - een rocker inderdaad, door geen door blazers aangevuurde jiver zoals hun Seventeen of My Boy Flat Top, maar een wilde gitaarrocker met piano, in 1980 gecoverd door Shakin' Stevens op zijn LP Marie Marie, in het kielzog van het hitsucces van de single This Ole House heruitgebracht als This Ole House. Big Moe & the Panics klinken in Sharpest Guy In Town dan weer als de kruising tussen Bennett's reguliere sound en deze Move, niet onlogisch aangezien Big Moe (echte naam: James Marvin Mauzey) de zanger was op Seventeen en My Boy Flat Top. Bij Bennett's Move stond evenwel Cecil McNabb Jr. die het nummer schreef achter de microfoon, en hem komen we verderop nog tegen op de CD.
Boyd Bennett is een van de bekende namen hier, net als Mac Curtis met de rockabilly classics That Ain't Nothing But Right en Grandaddy's Rockin' en het wat rustigere You Ain't Treatin' Me Right. De niet te imiteren Charlie Feathers is present met de erg rockende King versie van Bottle To The Baby (zoals veel van zijn nummers heeft Feathers dit in zijn carrière verschillende keren opgenomen) en met Everybody's Lovin' My Baby, en de gezellige piano boogie Seven Nights To Rock van Moon Mullican begeleid door Boy Bennett & his Rockets heeft swingende blazers en zelfs een smeuïge saxofoonsolo in het getouw. Die gaat er vlot in, net als de gestroomlijnde stop-start rockers met backing vocals als Gotta Make Her Mine van Ronny Wade (echte naam: Billy Tubb, een neef van Ernest Tubb), Shake Shake van de Canadese groep Fred Coupland & the Blue Tones, Oh Baby Dance With Me van ex-Pee Wee King contrabassist en zanger Gene Stewart, en het geinige Guitar Pickin' Fool van de zwarte Teddy Humphries. King bracht ook hillbillies gone rock 'n' roll uit zoals Peg Pants, de enige single ooit van Bill Beach met zelfs een solo op steel, en Delbert Barker's Jug Band Jump, véél hillbilly-er dan zijn rockende No Good Robin Hood dat op de eerste Bear Family King CD stond, en in het verlengde daarvan Bobby Grove's spookachtige medium tempo westernballade Whistle Of the Gravy Train, niet de enige trainsong want we horen ook het uptempo Goodnight Cincinnati Good Morning Tennessee van Rusty York, dezelfde van Sugaree, die ooit nog in Nederland heeft opgetreden op een Rockhouse meeting. Alleen al die titel Goodnight Cincinnati Good Morning Tennessee uitspreken klinkt al melodieus! Ook te beluisteren hier: York's rockabilly cover van Orangie Ray Hubbard's primitieve Sweet Love die niet werd uitgebracht door King en die hij voor Chess Records als opvolger van Sugaree herwerkte tot Sweet Talk. Helaas bracht Chess het evenmin uit.
Het feest houdt niet op en er volgen swingende rock 'n' roll jivers (Oh Yeah van Fred Coupland & the Blue Tones), late fifties rechtdoor gitaarjivers (What Is Your Technique van Ronnie Speeks & his Elrods), wilde zwarte schreeuwlelijkerds (Rockyn' Up van Ronnie Molleen), uptempo strollers (Donna Lou van Ray Starr), jivestrollers (I Want A Lover van Wes Voight, de jongere broer van acteur Jon Voight, later zou Wes Voight onder het pseudoniem Chip Taylor de wereldhit Wild Thing schrijven) en zelfs een semi-akoestische chaotische uptempo bluesbopper met folky inslag, Rockin' Blues van ene Booker Lee Jr. Zeb Turner's Jersey Rock uit 1953 notabene klinkt als zwarte vaudeville rock 'n' roll, maar Turner was wel degelijk een blanke country zanger. Op de CD staan ook handvol Elvis soundalikes of zo u wil wannabees als Bing Day's Pony Tail Partner in Dixieland Rock mood (Day dook midden jaren '60 als bassist en gitarist op in de begeleidingsband van Johnny Rivers en bedacht naar verluidt de gitaarrif van Secret Agent Man, zo lezen we in het CD booklet van 32 pagina’s van de hand van Bill Dahl), en Cecil McNabb Jr (Nothing Like This) en Bobby Cash die inspiratie zochten in de Elvis van begin jaren '60. Cash's Run Fool Run uit 1964 inclusief Jordanaires-achtig koortje heeft een groovy orgelsolo maar helaas ook minstens één glitch, een seconde waar de muziek verglijdt. Nog een geluidstechnische opmerking: sommige tracks lijden onder een wat distorted sound als je ze luid opzet, terwijl ik mijn muziek liever vlijmscherp heb. Onafgezien daarvan: eens te meer een uitstekende compilatie in deze voorbeeldige reeks. Info: www.bear-family.com (Frantic Franky)

Two months after That'll Flat Git It Vol. 42 BCD17669 this is a second CD with material from the vaults of King Records and King subdivisions Federal, Audio Lab and DeLuxe Records, the record label that for the longest time after World War II had the most success in both the rhythm 'n' blues and country markets. That means King did not have its own recognisable sound like, say, Sun Records, but that doesn't make the music on King any less good.
The CD immediately pulls out all the stops with the steamy rocker Move by Boyd Bennett & his Rockets - a rocker indeed, and not a sax driven jiver like their Seventeen or My Boy Flat Top, but a wild guitar rocker with piano, covered in 1980 by Shakin' Stevens on his LP Marie Marie, re-released as This Ole House in the wake of the hit success of that 45. Big Moe & the Panics in turn sound like a cross between Bennett's regular sound and this Move, not illogical since Big Moe (real name: James Marvin Mauzey) was the singer on Seventeen and My Boy Flat Top. On Bennett's Move however it's the song's composer Cecil McNabb Jr. who was behind the microphone, and we'll meet him again further down the CD.
Boyd Bennett is one of the familiar names here, as is Mac Curtis with his rockabilly classics That Ain't Nothing But Right and Grandaddy's Rockin' as well as the calmer You Ain't Treatin' Me Right. The always impressive Charlie Feathers is present with the tough rockin' King version of Bottle To The Baby (like many of his songs, Feathers recorded this one several times over the course of his career) and with Everybody's Lovin' My Baby, and Moon Mullican's cosy piano boogie Seven Nights To Rock accompanied by Boy Bennett & his Rockets has a swinging horn section and even an raucous saxophone solo that drives it along. It's a corker, as are the streamlined stop-start rockers with backing vocals like Gotta Make Her Mine by Ronny Wade (real name: Billy Tubb, a nephew of Ernest Tubb), Shake Shake by Canadian group Fred Coupland & the Blue Tones, ex-Pee Wee King double bassist and vocalist Gene Stewart's Oh Baby Dance With Me, and the amusing Guitar Pickin' Fool by black artist Teddy Humphries. King also released hillbillies gone rock 'n' roll such as Peg Pants, Bill Beach's only 45 ever with even a steel guitar solo, Delbert Barker's Jug Band Jump, much more hillbilly than his rockin' No Good Robin Hood that graced the first Bear Family King CD, and by extension Bobby Grove's haunting medium tempo western ballad Whistle Of the Gravy Train, not the only train song as we also hear the uptempo Goodnight Cincinnati Good Morning Tennessee from Rusty York, the guy who sang Sugaree. Just pronouncing that title Goodnight Cincinnati Good Morning Tennessee sounds melodic! Also on offer: York's rockabilly cover of Orangie Ray Hubbard's primitive Sweet Love which King chose to leave unreleased and which York reworked under the title Sweet Talk for Chess Records as his follow-up to Sugaree. Unfortunately, Chess did not release it either.
The party continous with swinging rock 'n' roll jivers (Fred Coupland & the Blue Tones' Oh Yeah), late fifties straight forward guitar jivers (Ronnie Speeks & his Elrods' (What Is Your Technique), wild black screamers (Ronnie Molleen's Rockyn' Up), uptempo strollers (Ray Starr's Donna Lou), jive strollers (I Want A Lover by Wes Voight, younger brother of actor Jon Voight. Wes Voight would go on to write the world hit Wild Thing under the pseudonym Chip Taylor) and even a semi-acoustic chaotic uptempo blues bopper with folky overtones, Rockin' Blues by one Booker Lee Jr. Zeb Turner's 1953 Jersey Rock sounds like black vaudeville rock 'n' roll, but Turner was a white country singer. The CD also features handful of Elvis soundalikes or if you like wannabees like Bing Day's Pony Tail Partner in Dixieland Rock mood (Day turned up as a bass and guitar player in Johnny Rivers' backing band in the mid-sixties and reportedly came up with the guitar riff of Secret Agent Man, or so we read in the 32 page CD booklet authored by Bill Dahl), and Cecil McNabb Jr (Nothing Like This) and Bobby Cash who both sought inspiration in early sixties Elvis. Cash's Run Fool Run from 1964 includes Jordanaires-styled backing vocals and a groovy organ solo but unfortunately also at least one glitch, a second where the music slips. Another note on sound quality: some tracks suffer from a somewhat distorted sound when you play them loud, whereas I prefer my music razor sharp. Apart from that this is once again an excellent compilation in this exemplary series. Info: www.bear-family.com (Frantic Franky)

MORE BOSS BLACK ROCKERS VOL. 10: LONELY LONELY TRAIN
Koko Mojo, KMCD 170
English version: see below

Dit is - voorlopig althans - de laatste More Boss Black Rockers, maar geen nood en niet getreurd, de onverdroten geesten bij Koko Mojo en Rhythm Bomb zijn vast en zeker alweer op iets nieuws aan het broeden. Tot het zover is kunnen we ons in elk geval nog één keer laven aan een verzameling van 28 jivers (Hickory Dickory Dock van Big Boy Myles, Polly Molly van The Five Masks, Betty And Bobby van Ernie Tucker & his Operators, Touch And Go van Wynona Carr, Turn It Off van Dean & Jean), doo-woppende jivers (Baby I Don't Care van The Guytones), doo-woppers (The Dukes met het Cadets-achtige Come On And Rock), strollers (het early sixties Gotta Have A New Dress van Curtis Knight, Roosevelt Grier in de jungle met het funky New Orleans Struttin' And Twistin') en nummers waarop je naar eigen keuze kan strollen of jiven (Please Please Be Mine van El Pauling & Royal Abbit), allemaal afkomstig - hoeft het nog gezegd - uit het zwarte hinterland en hier gecoördineerd door Little Victor Mac, de kwistig met positieve vibes rondstrooiende Mojo Man. The Larks klinken in Forget It als The Treniers, King Curtis toetert een eind weg in de aan Green Onions schatplichtige instrumental Beach Party, Little Richard's begeleidingsband The Upsetters gaat onder leiding van saxman Grady Gaines de Frolic Diner tour op in Jaywalking, Little Richard zelf doet zijn duit in het zakje met de vroege rhythm 'n' blues swinger Ain't Nothing Happening uit 1952, Edwin & Alvin proberen in Shiverin' And Shakin' The Coasters te zijn, en Brook Benton gaat in I Wanna Do Everything For You op de Don't Be Cruel toer. Sommige nummers vonden inspiratie in exalterende gospel, bijvoorbeeld Please Don't Go (Back To Baltimore) van Johnny Acey, géén tikfout want dit is niet Johnny Ace. Andere vonden nergens inspiratie in en zijn niets anders dan primitief, bijvoorbeeld The Premiers in Hey Miss Fancy. Misschien staan er iets te veel rustig voortkabbelende nummers op de CD, maar wie de andere volumes in deze reeks kocht mag deze afsluiter uiteraard niet missen. Wie nu pas inpikt kan zijn schade nog steeds inhalen. Als je echter de bijhorende tiendelige LP reeks (een samenvatting van elke CD op vinyl + gratis de full CD erbij) nog te pakken wil krijgen zal je ondertussen al flink je best moeten doen. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

This is - at least for now - the last More Boss Black Rockers entry, but don't worry and don't despair, I'm sure that the undeterred busy minds at Koko Mojo and Rhythm Bomb are already brooding on something new. Until then we can at least one more time indulge in a selection of 28 jivers (Big Boy Myles' Hickory Dickory Dock, The Five Masks' Polly Molly, Ernie Tucker & his Operators' Betty And Bobby, Wynona Carr's Touch And Go, Dean & Jean's Turn It Off), doo-wopping jivers (The Guytones' Baby I Don't Care), doo-woppers (The Dukes with the Cadets-like Come On And Rock), strollers (Curtis Knight's early sixties Gotta Have A New Dress, Roosevelt Grier in the jungle with the New Orleans funky Struttin' And Twistin') and songs on which you can either stroll or jive as you please (El Pauling & Royal Abbit's Please Please Be Mine), all hailing - needless to say - from the black hinterland and coordinated here by Little Victor Mac, sprinkling positive vibes around in his Mojo Man disguise. The Larks sound like The Treniers in Forget It, King Curtis honks away in the Green Onions styled instrumental Beach Party, Little Richard's backing band The Upsetters led by saxman Grady Gaines goes Frolic Diner in Jaywalking, Little Richard himself delivers the early rhythm 'n' blues swinger Ain't Nothing Happening from 1952, Edwin & Alvin think they are The Coasters in Shiverin' And Shakin', and Brook Benton goes Don't Be Cruel in I Wanna Do Everything For You. Some songs found inspiration in exalted gospel, for instance Please Don't Go (Back To Baltimore) by Johnny Acey, no typo because it's not Johnny Ace. Others found no inspiration at all and simply sound primitive, for example The Premiers in Hey Miss Fancy. Perhaps the CD contains too many tracks that just keep chugging along, but if you bought the other volumes in this series you don't wanna miss this final chapter. If you're new to the Boss Black Rockers you can still pick up the other volumes. But if you want to buy the accompanying ten volume LP series (a summary of each CD on vinyl + the full CD as a free bonus), you better start to hurry up. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

HE'S A WOLF/ TORNADO BEAT
Wild Records, TB 01
English version: see below

Dit is 'em dus, de eerste Nederlandse single op het twintig jaar geleden trendsettende Amerikaanse label Wild Records, en die eer viel Tornado Beat te beurt, opgericht in Amsterdam in 2019 door Kim Steer van Pinxteren (zang), Laurent Portier (gitaar, Lil' Sal & the Wildtones), Eddy Poppes (contrabas, Reno Brothers, Red Shots), Jan Kramer (drums, Haystack Hi-Tones) en Mikkel van der Meulen (sax, Amsterdam BeatClub) die speelt op deze single maar inmiddels vervangen is door Wim van den Manacker van ska/reggae band The Beatbusters. In 2021 stonden ze al met twee tracks op de verzamel-CD The WILDest Young Breed Volume 3, en daarna volgde deze vinyl single, niet opgenomen bij Reb Kennedy in Hollywood maar gewoon in Haarlem. In tegenstelling tot veel andere uitbestede Wild releases grijpt Tornado Beat evenwel terug naar de klassieke Wild basissound: aards en met ritmische percussie van maracas oftewel sambaballen. He's A Wolf doet zijn voordeel met een dreigende gitaar, een diep blowende scheursax, een frontvrouw die haar hele ziel in haar zang en in handen van de luisteraar legt, en één dubbele solo bestaande uit eerst gitaar en dan nog een paar maten sax. Die zware sax sound doet wat denken aan The Playboys (GB) destijds, en aan indianen op het oorlogspad, want dat soort kampvuur dans is He's A Wolf. Het nummer hakt er stevig in, je kan er boppend een paar laarzen op verslijten, er zitten een paar venijnige weerhaken in de melodie en het ritme, de wolf huilt naar de maan, en voor je't weet is het nummer voorbij.
B-kant Don't Take It Too Far is een stroll die logischerwijs muzikaal in hetzelfde stevige straatje zit met eerst een gitaarsolo inclusief een stukje chicken picking en daarna een tweede solo waarin de toetersax center stage neemt. Beide nummers zijn eigen composities, en ik vermag te hopen dat Tornado Beat dra ook de gelegenheid krijgt een volledige CD uit te brengen op Wild. Tot het zover is moeten we ons behelpen met deze single, het soort single dat voor je't weet ook uitverkocht is, dus niet twijfelen. Je steunt er bovendien de Nederlandse rock 'n' roll scene mee. Inmiddels is er ook een tweede Nederlandse single uit op Wild Records, met name van "veteraan" Junior Marvel meer dan 25 jaar na zijn debuut op Mac Records. Info: www.facebook.com/tornadobeatwildrecords and www.wildrecordseurope.com (Frantic Franky)

This is the first 45 by a Dutch band on Wild Records, the American label that was trendsetting two decades ago, and that honour befell Tornado Beat, founded in Amsterdam in 2019 by Kim Steer van Pinxteren (vocals), Laurent Portier (guitar, Lil' Sal & the Wildtones), Eddy Poppes (double bass, Reno Brothers, Red Shots), Jan Kramer (drums, Haystack Hi-Tones) and Mikkel van der Meulen (sax, Amsterdam BeatClub) who plays on this single but has since been replaced by Wim van den Manacker from Dutch ska/reggae band The Beatbusters. Back in 2021 Tornado Beat had two tracks on The WILDest Young Breed Volume 3 compilation CD, followed by this vinyl 45, not recorded at Reb Kennedy's in Hollywood but simply in the city of Haarlem, Holland. Unlike many other outsourced Wild releases however, Tornado Beat harks back to the classic basic Wild sound: down to earth and featuring rhythmic percussion using maracas. He's A Wolf takes advantage from a menacing guitar, a deep blowing ripping sax, a frontwoman who puts her whole soul into her vocals and into the hands of the listener, and one double solo consisting of first guitar and then a couple bars of sax. The heavy sax sound is somewhat reminiscent of The Playboys (GB) in the nineties, and of injuns on the warpath, because He's A Wolf is that kind of campfire dance. The song chops along briskly, you could wear out a pair of boots boppin' to it, there are some vicious hooks in the melody and rhythm, the wolf howls at the moon, and before you't know it the song is over.
B-side Don't Take It Too Far is a stroll which is logically in the same solid musical vein with first a guitar solo including a bit of chicken picking and then a second solo with the sax taking centre stage. Both songs are selfpenned and I dare to hope that Tornado Beat soon will get the opportunity to release a full CD on Wild. Until then we'll have to make do with this 45, the kind of 45 that sells out before you know it as well, so don't hesitate. Besides you're supporting the Dutch rock 'n' roll scene when you buy this. In the meantime a second Dutch single has been released on Wild Records by "veteran" rockabilly Junior Marvel more than 25 years after his debut on Mac Records. Info: www.facebook.com/tornadobeatwildrecords and www.wildrecordseurope.com (Frantic Franky)

VINTAGE TROUBLE/ TRUCK STOP CUTIE
Truck Stop Cutie, géén cat.nr.
English version: see below

Als de debuutsingle van Truck Stop Cutie u bekend in de oren klinkt, dan klopt dat: Truck Stop Cutie frontman, contrabassist Wim Geysels die het nummer schreef, zong het al bij zijn vorige band Belle Starr & the Boot Jacks, toen in duet met zangeres Belle Starr. Uit die Boot Jacks komt ook pedal steel Bouke Cools, de rest van Truck Stop Cutie bestaat uit "oudstrijders" van de Belgische rockabilly scene Wan De Brabander (akoestische gitaar, Moonshine Reunion), Steven Hollanders (leadgitaar, Hadacol Tremblers, Motel Men) en Koen Verbeek (drums en backing vocals, Crystal & Runnin' Wild, Los Fabulous Frankies). Mensen die het klappen van de zweep kennen, maar Truck Stop Cutie is meer dan rockabilly, want ze spelen ze ook country en countryrock, een beetje all round roots dus, overhellend naar de country side of things. Vintage Trouble is daar een mooi voorbeeld van. In tegenstelling tot wat dat woordje "trouble" doet vermoeden is Vintage Trouble immers een melancholisch medium tempo nummer, een meer country versie van de country geïnspireerde rockabilly nummers die bijvoorbeeld hun landgenoten Moonshine Reunion brengen. Het verschil wordt gemaakt door het catchy refrein en de nadrukkelijk alomtegenwoordige pedal steel die het hele nummer doorweeft en het eerste deel van de solo voor zijn rekening neemt - het tweede deel is voor de gitaar. Er zit wat Eagles en wat Byrds en wat truckin' country in maar dan zonder twang, en het nummer is gebouwd op een klassieke structuur van strofe, refrein, strofe, refrein, solo, refrein, strofe, refrein en gedaan. De sfeer die het nummer oproept? Americana gemaakt in België.
De met een drumriedeltje opende B-kant Trip To Paradise is een medium tempo country rock-a-ballad geschreven en gezongen door drummer Koen Verbeek, en alleen al door diens imago (Verbeek is stand-up comedian) klinkt het nummer tongue-in-cheek alsof het allemaal maar om te lachen is. Geen idee of het serieus bedoeld is of niet, maar het klinkt in ieder geval geinig, of op zijn minst als een melancholische, romantische liefdesverklaring. Dat blijkt te kloppen zoals een vader zijn kind: Verbeek zong het op zijn huwelijk voor zijn kersverse bruid! De gitaren zijn opgebouwd in laagjes, de pedal steel dartelt doorheen het hele nummer en er zit een subtiele tweede stem in. Opnieuw piepen The Byrds en The Eagles om het hoekje, maar dit had met een ander arrangement evengoed een country nummer op een CD van Runnin' Wild, band waarbij Verbeek ook drumt, kunnen zijn, of zelfs een hardere song van Verbeek's cowpunk band zaliger Hètten Dès. Truck Stop Cutie bracht deze single uit in eigen beheer, dus doe ze de groeten via www.facebook.com/TruckStopCutie (Frantic Franky)

If Truck Stop Cutie's debut 45 sounds familiar, you're right: Truck Stop Cutie frontman, double bass player Wim Geysels who wrote the song, already sang it with his previous band Belle Starr & the Boot Jacks as a duet with singer Belle Starr. Truck Stop Cutie pedal steel Bouke Cools was also in Belle Starr & the Boot Jacks, while the rest of Truck Stop Cutie consists of Belgian rockabilly scene veterans Wan De Brabander (acoustic guitar, Moonshine Reunion), Steven Hollanders (lead guitar, Hadacol Tremblers, Motel Men) and Koen Verbeek (drums and backing vocals, Crystal & Runnin' Wild, Los Fabulous Frankies). Obviously they know their shit, but Truck Stop Cutie is more than rockabilly, for they also play country and country rock, making TSC an all round roots band leaning towards the country side of things. Vintage Trouble is a fine example of this. Contrary to what the word "trouble" in the title may suggest, Vintage Trouble is a melancholic medium tempo song, a more countryfied version of the country inspired rockabilly tunes as performed by for instance their compatriots Moonshine Reunion. Yet the catchy chorus makes all the difference, as well as the ubiquitous pedal steel that pervades the whole song and leads the first part of the solo - the second part is for the guitar. There's some Eagles and some Byrds and some truckin' country without twang in there, while the song is built on a classic structure of stanza, chorus, stanza, chorus, solo, chorus, stanza, chorus and done. The mood the song evokes? Americana made in Belgium.
Opening with a drum roll, B-side Trip To Paradise is a medium tempo country rock-a-ballad written and sung by drummer Koen Verbeek, and simply due to his image (Verbeek is a stand-up comedian) the song sounds tongue-in-cheek as if it's all just for laughs. No idea whether it is meant seriously or not, but it does sound amusing, or at least like a melancholic, romantic declaration of love. Which turns out to be true: Verbeek sang it at his wedding for his brand new bride! The guitars build up in layers, the pedal steel darts throughout the song and there is a subtle second voice. Again The Byrds and The Eagles squeak around the corner, but with a different arrangement this could just as easily have been a country song on a CD by Runnin' Wild, band in which Verbeek also plays drums, or even a harder song by Verbeek's long gone cowpunk band Hètten Dès.
Truck Stop Cutie released this 45 on their own, so give them our regards via www.facebook.com/TruckStopCutie (Frantic Franky)

BAD BONE DANCE/ THE BAD BONE STOMPERS
Moondog Music, MOONS 2301
English version: see below

Moondog Music is een Fins label waarop sinds 2022 CD’s en vinyl verscheen van Finse bands als Mystery Train, Ria & the Hi-Binders, The Rockhouse Strutters en The Primer Kings, met als uitzondering Ric Arlandi. Die laatste komt uit Spanje, net als deze Bad Bone Stompers uit Tenerife, door gitarist Claudio De Franceschi alias Klaus Wildcat en zanger/mondharmonicaspeler Emanuele Magri alias Hellvis Lonewolf, twee Italianen die naar Spanje trokken, in 2020 begonnen als two man band. Daar kwam eerst een drummer bij, en met de toevoeging van contrabas (Héctor Quintero van The Ragtones en The Velvet Candles) zijn The Bad Bone Stompers nu een kwartet dat tussen de bedrijven door nog steeds optreedt als duo. Hun muziek wordt omschreven als greasy rhythm 'n' blues en dirty blues-a-billy en daar kan ik me wel iets bij voorstellen op basis van deze vinyl single. Hun Bad Bone Dance is immers een bluesbopper van het gemeenste soort: uptempo, repetitief, een zware John Lee Hooker gitaar, daarbovenop mondharmonica, zang vanuit onderbuik en maag, en een jaren '60 garagesfeertje. George Thorogood als bluesbopper, quoi, en dus uitstekende mojo om u te wapenen tegen de voodoo van uw mede-muziekliefhebbers.
B-kant Wild Wild Love, net als Bad Bone Dance een eigen nummer, is daarentegen een medium tempo shuffle, drie minuten vieze zweterige retro swing in tegendraad niet geschikt voor gevoelige zielen. Beide songs worden gekenmerkt door het spontane van een jamsessie, dus The Bad Bone Stompers live zien zou wel eens een rock 'n' roll revelatie kunnen zijn. Of ze ooit hier zullen geraken is natuurlijk nog maar de vraag, maar tot in Finland zijn ze al geraakt, dus wie weet? Info: www.facebook.com/bad-bone-stompers en het helaas grotendeels alleen in het Fins www.moondogmusic.fi (Frantic Franky)

Moondog Music is a Finnish label established in 2022 with CD’s and vinyl from Finnish bands like Mystery Train, Ria & the Hi-Binders, The Rockhouse Strutters and The Primer Kings, with the exception of Ric Arlandi from Spain, who paved the way for The Bad Bone Stompers from Tenerife who started out in 2020 as a two-man-band consisting of singer/guitarist Claudio De Franceschi aka Klaus Wildcat and singer/harp player Emanuele Magri aka Hellvis Lonewolf, both Italians who went to Spain. First they added a drummer and then double bass player Héctor Quintero of Ragtones and Velvet Candles fame, making The Bad Bone Stompers a quartet that in between gigs still performs as a duo. They describe their music as greasy rhythm 'n' blues and dirty blues-a-billy and I can see what they mean when listening to this vinyl single, as their Bad Bone Dance is a blues bopper of the meanest kind: uptempo, repetitive, a heavy John Lee Hooker guitar, harmonica on top, vocals coming from the underbelly and the stomach, and a si(ck)xties garage vibe. Think George Thorogood playing blues bop, excellent mojo to arm yourself against the voodoo of your fellow music lovers.
By contrast, flip-side Wild Wild Love, written by the band just like Bad Bone Dance, is a medium tempo shuffle, three minutes of dirty sweaty retro swing in counterpoint not suitable for sensitive souls. Both songs are characterised by the spontaneity of a jam session, so experiencing The Bad Bone Stompers live on stage could be a rock 'n' roll revelation. Whether they will ever make it over here remains to be seen of course, but they already made it as far as Finland, so who knows? Info: www.facebook.com/bad-bone-stompers and www.moondogmusic.fi, the latter unfortunately for the most part only in Finnish. (Frantic Franky)

CORONA BOP/ THE NITE HOWLERS
Sleazy Records, SR228
English version: see below

Derde single sinds 2018 van de Franse groep van Oliver Laporte die in het verleden 100 % authentieke rock 'n' roll maakte met Roy Thompson & the Mellow Kings, Roy Thompson & his Royal Acadians en The Wild Goners. In de klassieke Nite Howlers opstelling van akoestische gitaar, leadgitaar, contrabas en drums kan hij zijn rockabilly ei kwijt en dat leverde tot nu toe twee knappe singles op - drie, want deze mag er ook zijn. She's Gone, hun vorige single, was een eerbetoon aan Laporte's grote idool Charlie Feathers, maar Corona Bop tapt uit een ander vaatje, want de structuur, de zang, de vlijmscherpe gitaar en de algemene groove doen meer denken aan het beste van Carl Perkins. Zo horen wij ze graag: een intro op gitaar, na drie seconden valt de band in, even blijven hangen in die intro, na nog geen tien seconden valt de zang in, na veertig seconden hebben we al twee strofes achter de kiezen en begint de solo, en na twee minuten en twaalf seconden heft de toonarm van de platendraaier zich al weer omhoog, het soort song die uit de boxen blast als een atoombom en in de good old days een rush op de dansvloer inzette.
Corona Bop is een eigen nummer, B-kant Lucky Little Old Me is een stop-start cover van Benny Joy. Bij hem was het een nauwelijks afgewerkte demo (hij staat op de Norton Records release We're Gonna Move: The Benny Joy Story 1957-1961 Vol. 3), The Nite Howlers maken er een jiver van die net iets te snel is om op te strollen maar allicht de dansers zal aanspreken. Ook dit nummer dat baadt in de urgente sfeer die zoveel Benny Joy songs kenmerkt wordt geleid door de messcherpe gitaar van Jules Chabard. En wanneer komt er nu eindelijk eens een album?
Info: www.facebook.com/the-nite-howlers en www.sleazyrecords.com (Frantic Franky)

Third 45 since 2018 from this French band led by Oliver Laporte who in the past delivered the goods with Roy Thompson & the Mellow Kings, Roy Thompson & his Royal Acadians and The Wild Goners. In the classic Nite Howlers line-up of acoustic guitar, lead guitar, double bass and drums he can let go his inner rockabilly demons which so far yielded two great 45s - make that three, because this one ain't half bad either. She's Gone, their previous outing, was a tribute to Laporte's idol Charlie Feathers, but Corona Bop takes the music in another direction, for structure, vocals, the guitar that cuts like a knife and the general groove are reminiscent of the best of Carl Perkins. This is how we like to hear 'em: an intro on guitar, after three seconds the band joins in, let's linger a little while in that intro, after less than ten seconds the vocals join in, after forty seconds and two stanzas it's high time for the first solo, and after two minutes and twelve seconds the tone arm of the turntable lifts itself up. This is the kind of song that blasts out of the boxes like an atom bomb and in the good old days would've started a rush on the dance floor.
Corona Bop was penned by Oliver Laporte, flipside Lucky Little Old Me is a stop-start cover of a Benny Joy song, or rather a hardly finished Benny Joy demo (it's on the Norton Records release We're Gonna Move: The Benny Joy Story 1957-1961 Vol. 3). The Nite Howlers turn it into a jiver that's just a little too fast to stroll to but will no doubt please the dancing crowd. It oozes the urgent atmosphere that characterises so many Benny Joy songs and is just like Corona Bop led by Jules Chabard's razor sharp guitar. So, when will there finally be a full album?
Info: www.facebook.com/the-nite-howlers en www.sleazyrecords.com (Frantic Franky)

FIRST WAVE/ THE DWELLERS
Spaghetti Records, géén cat.nr.
English version: see below

Of wij interesse hadden de debuut EP van de Amerikaanse surfgroep The Dwellers uit Royal Oak, Michigan te recenseren? Natuurlijk: nieuwe bands, laat ze maar komen, want wij waarderen surfmuziek ten zeerste. Teken des tijds: die EP blijkt enkel te koop als digitale download. Nadat er bij wijze van intro 20 seconden een golf breekt op het strand breken twee gitaren uit in een duel. Dat gaat er uptempo, snedig, pittig maar toch melodieus aan toe en wordt na net geen minuut ingevuld door gecontroleerde Davie Allan fuzz die steeds harder wordt, en zo wisselen melodie en fuzz elkaar bijna vier minuten lang af in opener Tide Breaker. Just Another Surf Song heeft een gelijkaardige melodie, is zonder elkaar bestrijdende gitaren maar bevat wel de opvallende aanwezigheid van surfende ooh-wee-ooh backing vocals. Gnarly Marley begint als een ballade maar bevat ook weer hardere, dramatische accenten, en ik vermoed dat dat woordje "Marley" in de titel verwijst naar de lichte ska toets in het nummer. Het medium tempo Saltwater Cowboy Act I keert terug naar de melodielijnen van Tide Breaker en Just Another Surf Song, dit keer badend in een western sfeertje door de aanwezigheid van licht tromgeroffel en elementen uit flamenco. Afsluiter Night Cap is een dromerig Shadows-achtig nachtmutsje verpakt in violen uit een doosje.
Dit is niet zomaar gas er op en ram hem er in surf maar gitaar instrumentals gebaseerd op het surf idioom subtiel beïnvloed door modernere muziekgenres, zonder dat het prekerig overkomt of de surf naar de tweede plaats teruggedrongen wordt. Misschien komt er ooit een crowdfunding om deze vijf tracks uit te brengen op vinyl, aldus de band. Ooit betekent misschien nooit, en dat zou jammer zijn want dit moet absoluut niet onderdoen voor de hordes surfbands die wél fysieke geluidsdragers uitbrengen. Intussen is de enige manier om dit te bemachtigen - helaas, maar zo gaat dat tegenwoordig - download. Spaghetti Records is een onafhankelijk label uit Detroit, en dan is dat downloaden toch weer handig. Info: www.spaghettirecords.org (Frantic Franky)

Whether we'd interested in reviewing the debut EP of American surf group The Dwellers from Royal Oak, Michigan? Of course we would: new bands, keep 'em coming, for we have a soft spot for surf music. Sign of the times: it turns out this EP is only available as a digital download. In a twenty second intro a wave breaks on the beach, after which two guitars break out into an uptempo, snappy, punchy yet melodic duel, after just under one minute exploding in controlled Davie Allan fuzz that gets louder and louder, and melody and fuzz alternate for almost four minutes in opening track Tide Breaker. Just Another Surf Song has a similar melody, does not rely on clashing guitars but features the striking presence of surfin' ooh-wee-ooh backing vocals. Gnarly Marley starts out like a ballad but again contains harder, dramatic touches, and I suspect that the word "Marley" in the title refers to the light ska touch characterizing this tune. The medium paced Saltwater Cowboy Act I returns to the melodic lines of Tide Breaker and Just Another Surf Song, this time bathed in a western ambience thanks to the presence of light drum rolls and elements of flamenco. Closing track Night Cap is a dreamy Shadows-like, err, nightcap wrapped in keyboard violins.
This is not your average step on it and tear down the walls surf but guitar instrumentals based on the surf idiom subtly influenced by more modern musical genres, without coming across as preachy or pushing back the surf idiom into second place. According to the band maybe someday there will be a crowdfunding to release this on vinyl. Someday may mean perhaps never, and that would be a shame because this is decidely not inferior to the hordes of surf bands that do bring out physical sound carriers. In the meantime the only way to get hold of this - unfortunately, but that's how it is these days - is downloading. Spaghetti Records is an independent label from Detroit, so in the end the downloading comes in handy after all. Info: www.spaghettirecords.org (Frantic Franky)

LET'S PLAY AROUND/ CHERRY CASINO & THE GAMBLERS
Rhythm Bomb, RBR 5963
English version: see below

Het Duitse label Rhythm Bomb viert zijn twingste verjaardag en brengt daarom enkele CD bestsellers voor het eerst uit op vinyl. Let's Play Around bevat 10 van de 15 tracks van de gelijknamige CD (RBR5622), het in 2005 opgenomen debuutalbum van de in 2002 in Berlijn opgerichte Cherry Casino & the Gamblers (in juni nog te zien op D-Day in Amsterdam, en in augustus op Bog & Roll in Veendam), het rhythm 'n' blues alter ego van Round Up Boys Axel Praefcke (zang, leadgitaar), Ike Stoye (tenorsax), Michael Kirscht (ritmegitaar) en op dit album Lucky Lehman (contrabas) en Torsten Peukert (drums). Rhythm 'n' blues is uiteraard veel gezegd, verwacht u zeker niet aan blues, maar de fifties stijl- en opname experten die samen de Lightning Recorders studio in Berlijn runnen doken als Cherry Casino & the Gamblers in de zwarte saxofoon rock 'n' roll. Er volgden nog minstens twee albums, maar Let's Play Around was de blauwdruk boordevol swingende jivers als Gonna Tear Your Playhouse Down, You're Too High For Me, All Night Long, Baby Please Come Back en Did You Hear That Door Slam, gemixt met stompers als Girl Next Door en Rockin' And Rollin'. Hoe door en door ze het idioom kennen blijkt uit het feit dat alle songs behalve opener Huh Babe van Luke McDaniel (in feite Sun rockabilly, zo zie je maar weer hoe dicht het allemaal bij elkaar aanleunt, want die plat blowende sax en de venijnige gitaar klinkt in een combinatie met distorted vocals en de rammelende Sun sound gelijk een pak zwarter) eigen nummers zijn gevloeid uit de pen van Axel Praefcke. Knap! Een rockende rhythm 'n' blues gitaar, non stop getoeter en zang met een hete aardappel in de mond, meer hebben Cherry Casino en co niet nodig om als een soort mini Ray Collins' Hot-Club een feestje te bouwen met de geesten van Big Joe Turner en Roy Brown. Staan hier niet op: Five Minutes More, de rockaballad Headlight Blues, hun vocale cover van de klassieke instrumental Night Train, het vrolijk strummende Plans Without Me en de trage blues Lump In My Throat. Aanschaffen voor ie uitverkocht is! Info: www.cherry-casino.de and www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

German label Rhythm Bomb celebrates its twentieth anniversary by releasing a couple of CD bestsellers on vinyl for the first time. Let's Play Around, originally released on CD (RBR5622) in 2005, features 10 out of the 15 tracks from the debut album of Berlin based Cherry Casino & the Gamblers, rockin' the rhythm 'n' blues since 2005 with Round Up Boys Axel Praefcke (vocals, lead guitar), Ike Stoye (tenor sax), Michael Kirscht (rhythm guitar) and on this album Lucky Lehman (double bass) and Torsten Peukert (drums). Rhythm 'n' blues is not exactly the music they play, don't expect real blues, but the fifties style and recording experts who run the Lightning Recorders studio in Berlin use the Cherry Casino & the Gamblers moniker to delve into black sax rock 'n' roll. At least two more albums followed, but Let's Play Around was the blueprint filled with swinging jivers like Gonna Tear Your Playhouse Down, You're Too High For Me, All Night Long, Baby Please Come Back and Did You Hear That Door Slam, mixed with stompers like Girl Next Door and Rockin' And Rollin'. How well they know the idiom is evidenced by the fact that all songs except Luke McDaniel's opener Huh Babe (basically Sun rockabilly, just goes to show how close all these genres really are, as that flat blowing sax and vicious guitar combined with distorted vocals and the rattling Sun sound immediately makes everything sound a lot blacker) were penned by the prolific Axel Praefcke. Quite a feat! A rockin' rhythm 'n' blues guitar, non-stop honking and vocals with a hot potato in their mouth, that's all Cherry Casino and co need to throw a party with the ghosts of Big Joe Turner and Roy Brown as if they were a mini version of Ray Collins' Hot-Club. Not on the 10 inch: Five Minutes More, the rockaballad Headlight Blues, their vocal cover of the classic instrumental Night Train, the upbeat strumming Plans Without Me and the slow blues Lump In My Throat. Grab it before it's gone! Info: www.cherry-casino.de and www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

ROCKIN' & BOPPIN' WITH DJ RUDY
Stag-O-Lee, STAG-O-196
English version: see below

Stag-O-Lee is een Duits re-issue label dat massa’s compilaties op de markt brengt op zowel vinyl als CD en zich toelegt op obscuriteiten en rock 'n' roll subgenres, vaak met een sleazy tintje. Enkele van hun reeksen die u misschien al tegenkwam of bezit zijn Buzzsaw Joint Cuts, Beat From Badsville, Songs From Satan's Jukebox, Gunsmoke en Slow Grind Fever. Een van hun reeksen is de DJ Series waarin reeds zes albums verschenen samengesteld door DJ’s uit de rock 'n' roll scene uit Engeland (Keb Darge, Gaz Mayall) en Duitsland, en nummer 7 is de eerste release door een DJ uit de Benelux, Rudy Reynaerts, de enige Belgische rock 'n' roll DJ die, euh, meedraait op internationaal niveau: DJ Rudy stond al achter de platenspelers op de Rockabilly Rave (GB), High Rockabilly (E), Let's Get Wild (D) en de Berlin Shake om er maar een paar te noemen. DJ stuff hoort thuis op vinyl dus werd dit inderdaad vinyl, en Stag-O-Lee nam geen halve maatregelen: dit werd gelijk een dubbel LP met maar liefst 32 tracks, net zoals op de dansvloer netjes gegroepeerd in blokjes. De dans wordt geopend met uptempo late fifties rockers zoals het geweldige Stop van Red (Hot) Russell, qua feeling een soort Midnight Crying Time maar dan sneller, Tootles (Lenny Capello & the Dots) en het wat sixties country getinte Dance Baby Dance (Jay Hadley), nummers ten zeerste geschikt om op te jiven maar dus géén zwarte jivers met blazers. Nee, de paar zwarte nummers met blazers die hier op staan gaan meer richting early sixties soul zonder echt soul te zijn, bijvoorbeeld I Ain't Giving Up Nothing (Bernhard Byers) en het niet onbekende Mama Get Your Hammer (Bobby Peterson). Geen record hop zonder rockabilly boppers, met dank aan Parker Cunningham (Dry Run), Bob & the Rockabillies (Your Kind Of Love), Farris Wilder (het schitterende It's All Your Fault) en Harold Shutters & his Rocats (het primitieve Bunny Honey), stevige strollers (Donnie Brooks' Girl Machine, Freddy Cannon's razend enthousiaste Patty Baby), bluesboppers als Frankie Lee Simms' primitieve Married Woman en Cousin Leroy's voller klinkende I'm Lonesome oftewel Chuck Berry in bluesbop, en in het verlengde daarvan rechtdoor bluesrock als Jimmy Reed's Two Ways To Skin (A Cat).
De hoofdbrok op deze twee vinylschijven zijn echter tracks die het midden houden tussen rock 'n' roll, Britse beat en pure sixties, bijvoorbeeld Don't Wanna Go On Shaking van The Migil 5 uit 1964 op stroll snelheid, alsmede I'll Go Crazy van The Phantoms, So Fine van Larry Trider en het freewheelende Don't Tear My Playhouse Down van Gene Kennedy. Twee bekende namen met ten onrechte vergeten sixties nummers zijn Tommy Roe met de jiver Dance With Henry en Bruce Channel wiens Tipped Out ondanks de mondharmonica heel rockabilly klinkt. Een van de beste voorbeelden van die sixties toestanden hier is Wake Up Little Susie dat iedereen kent van The Every Brothers, maar de versie van Joe Melson is sneller en alleen daardoor al rockender, maar de song doet ook zijn voordeel met het alternatieve handclappende arrangement en is zonder twijfel een van de hoogtepunten op dit album. Nog twee prachtnummers in die stijl zijn My Girl van The Chancellors en Twenty One van Tommy Danton & the Echoes. Ray Smith gaat op de Johnny Burnette toer in Johnny The Hummer, en het mysterieus-exotische Gonna Have Myself A Ball van Lance Roberts is door Elvis geïnspireerde early sixties. Nog meer mysterieuze early sixties exotica is Dance With Me van Dale Wright. Noblesse oblige: Rockin' & Boppin' With DJ Rudy bevat ook (minstens, misschien staan er wel meer op die ik niet ken) twee Belgische tracks, Relax van The Cousins (die van Kili Watch), sixties vocals op een twangy gitaarinstrumental op stroll tempo (op de originele single uit 1962 werd het omschreven als "madison-twist"), en het pure sixties nummer opnieuw op stroll snelheid Just For Me uit 1964 van de Sint-Niklase beatgroep The Jumpers.
Samenvattend kunnen we dus zeggen dat deze dubbelaar veel sixties rock 'n' roll en songs met sixties invloeden bevat, maar een DJ moet nu eenmaal de evoluerende smaak volgen. In deze hardere tijden vertaalt zich dat in hardere en snellere nummers op de dansvloer: wat wij vroeger als neo beschouwden is tegenwoordig gewoon rockabilly en waar vroeger op gejived werd zijn anno nu strollers. DJ’s moeten echter niet alleen de smaak van het publiek volgen maar die ook leiden door het ontdekken van "nieuwe" oude songs en het herontdekken van ten onrechte vergeten songs. In beide is DJ Rudy met deze plaat voor het volle pond geslaagd - de nummers die ik ken zijn te tellen op de vingers van één hand. Voor wie die jaren '60 rock 'n' roll wel weet te waarderen (en aan de volle dansvloeren tegenwoordig te zien zijn dat velen onder jullie) is deze dubbelaar meer dan geknipt, en voor wie geen platendraaier meer heeft bevat de CD versie STAGOCD 196 exact evenveel en dezelfde tracks. Gelimiteerd op 500 LP’s en no repress.
Info: www.stagoleeshop.com and www.facebook.com/rudy.reynaerts (Frantic Franky)

SUMMERTIME SCORCHERS VOL 4
Atomicat, ACCD122
English version: see below

Vlug, voor de zomer helemáál voorbij is: deel 4 in de reeks die niet zozeer songs over de zomer in de aanbieding heeft (pakweg één op de drie songs gaat over de zomer en de vakantie) maar wel de ideale soundtrack vormt voor uw zomerfeestje/pool party/barbecue. Uitschieters kiezen tussen de 30 tracks 1956-1962 hangt uiteraard af van je eigen smaak en voorkeur maar ik vestig graag uw aandacht op Joe Jones' zwarte saxofoon origineel van surfstomper California Sun, de zalige jiver 45 RPM van The Mark IV en de Bill Haley goes Hawaii swingjive van de Hawaiian Rock 'n' Roll van Morgan Clarke & the Hulawai'ns, niet afkomstig uit Hawaii maar van Nieuw-Zeeland. Zoals op de meeste door de Britse maar in Duitsland woonachtige DJ Mark Armstrong samengestelde compilaties bevat de CD alle mogelijke rock 'n' roll subgenres als rockabilly (I'm Loving You Baby van Bobby Hardin), zwarte en blanke doo-wop (Tony Dee & the Pageants met Make You My Queen, Hurry To Your Date van The Utopians, The Jewels met Rickety Rock, The Argyles met Vacation Days Are Over), swingend zwart werk (The Five Keys met From The Bottom Of My Heart, Otis Williams & the Charms met Red Hot Love, Bee Bee Queen met Wanna Be Loved), strollers (The Flirt van Ted Forbes & the Kisses), female rockers (Ific van Lucy Rivera, Jan Moore's Head Over Heels In Love dat baadt in een Charlie Rich Lonely Weekends sfeertje), rechtdoor jivers (You Excite Me van Johnny O'Keefe), als twist vermomde rechtdoor gitaarrockers (Twistin' On The Beach van Jimmy Simms Thunderbirds) en zelfs pizzicato early sixties pop uit het Drifters vaatje (Dance With Me van Carla Thomas), naast veel vergeten maar eersteklas rockers als School's Out van Bill James & the Hex-O-Tones en Long Pony Tail van Chuck Tharp & the Fireballs met dezelfde gitaar intro als Move It van Cliff Richard.
Het instrumentale front wordt verdedigd door de jivebare gitaar/sax/piano surf instro Bonzai van The Baymen met gitarist John Anderson die ook opnam met Eddie & the Showmen en door de verschroeiende gitaar instro Sand Storm van The Sportesmen. Het exotische Footprints In The Sand van The Marcels blijft knap, en in het coverkader komen we The Four Winds tegen met een geslaagde Short Shorts. At The Hop wordt pop in de uitvoering van de op 20 januari 2023 op 87-jarige leeftijd overleden Nick Todd (de jongere broer van Pat Boone maar helaas minder getalenteerd), en nog minder gelukkig is David Hill's cover van Living Doll dat in Hill's handen maar een flauw poppemieke wordt. U dacht dat Cliff Richard afgeborsteld was? Luister naar David Hill en think again... Veel beter is de sympathieke uptempo jive versie uit 1962 van Carl Perkins' Your True Love door Hank Price III met een geweldige drive, ondanks de overdaad aan achtergrondkoordjes en een teen rock vioolpartij als solo. Little By Little van zangeres Micki Marlo is bekender van Nappy Brown (en recenter gedaan door Si Cranstoun) maar doet denken aan Duitse variété. Ricky Nelson's Good Rockin' Tonight klinkt als Elvis en is een van Nelson's meest authentieke rockabilly opnames.
Laat het maar k*tweer zijn, deze CD brengt het zonnetje in huis. Volgend jaar vindt de zomer plaats in het weekend van 5 tot 7 juli. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

Hurry, before the summer is completely gone, let's listen to part 4 in the series that does not really feature songs about summer (roughly one in every three songs here is about summer and holidays) but turns out to be a mighty fine soundtrack for your vacation/pool party/barbecue. Picking highlights among the 30 tracks 1956-1962 obviously depends upon your own taste and preferences but I'd like to draw your attention to Joe Jones' black saxophone original of surf stomper California Sun, The Mark IV's joyful jiver 45 RPM and the Bill Haley goes Hawaii swing jive of Morgan Clarke & the Hulawai'ns' Hawaiian Rock 'n' Roll who weren't from Hawaii but from New Zealand. As on most compilations from British DJ but German-based Mark Armstrong, the CD includes every possible rock 'n' roll subgenre imaginable like rockabilly (Bobby Hardin's I'm Loving You Baby), black and white doo-wop (Tony Dee & the Pageants' Make You My Queen, The Utopians' Hurry To Your Date, The Jewels with Rickety Rock, The Argyles with Vacation Days Are Over), swinging black stuff (The Five Keys with From The Bottom Of My Heart, Otis Williams & the Charms' Red Hot Love, Bee Bee Queen with Wanna Be Loved), strollers (The Flirt by Ted Forbes & the Kisses), female rockers (Lucy Rivera's Ific, Jan Moore's Head Over Heels In Love with its Charlie Rich Lonely Weekends vibe), straight forward jivers (Johnny O'Keefe's You Excite Me), straight ahead guitar rockers disguised as twist (Twistin' On The Beach by Jimmy Simms Thunderbirds) and even pizzicato early sixties pop in the Drifters mold (Carla Thomas' Dance With Me), alongside several forgotten but first rate rockers like Bill James & the Hex-O-Tones's School's Out and Chuck Tharp & the Fireballs' Long Pony Tail which sports the same guitar intro as Cliff Richard's Move It.
The instrumental front is defended by the jiveable guitar/sax/piano surf instro Bonzai by The Baymen featuring guitarist John Anderson who also recorded with Eddie & the Showmen, and by The Sportesmen' scorching guitar instro Sand Storm. The Marcels' exotic Footprints In The Sand remains fascinating, and in the cover department we meet The Four Winds with a decent Short Shorts. At The Hop becomes pop courtesy of Nick Todd (Pat Boone's younger but less talented brother who died on 20 January 2023 at the age of 87), and even less fortunate is David Hill's cover of Living Doll which in Hill's hands becomes a bland pop tune. You thought Cliff Richard was clean cut? Listen to David Hill and think again.... A lot better is Hank Price III's thoroughly enjoyable 1962 uptempo jive version of Carl Perkins' Your True Love with a great drive, despite an overload of backing vocals and a string arrangement for a solo. Female singer Micki Marlo's Little By Little is more famous from Nappy Brown (and was in recent times done by Si Cranstoun) but sounds like German variety music. Ricky Nelson's Good Rockin' Tonight on the other hand sounds like Elvis and is one of Nelson's most authentic rockabilly recordings.
F*ck off with this bloody weather, for this CD brings the sunshine into your house. Next year's summer takes place on the weekend of July 5-7. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

FOLLOW THE LEADER/ LILLIAN BRIGGS
Tipitina, TLP 33003
English version: see below

In het rijtje rock 'n' roll zangeressen viel Lillian Briggs op omdat ze trombone speelde, niet bepaald het rockendste instrument ooit, maar het geeft wel aan welk soort rock 'n' roll ze maakte, namelijk big band rock 'n' roll waarop het goed jiven is. Dan denk ik aan nummers op deze 10 track 10 inch als I Want You To Be My Baby (u kent het misschien nog van De Gigantjes uit 1987) in de originele versie uit 1955, niet haar heropname uit 1961 die misschien meer rock 'n' roll klinkt maar ook meer backing vocals bevat, Follow The Leader en het stop-startende Can't Stop waarop een groot orkest 'm van jetje geeft onder leiding van Briggs' stem die klinkt alsof ze een flink brutaaltje was. Maar Briggs was veel meer dan alleen maar jive: in haar erg gevarieerde discografie steekt ook medium tempo en trage crooners (onder meer een cover van Eddie My Love van The Teen Queens), charleston ragtime variété (Give Me A Band And My Baby dat zelfs een one for the money two for the show three to get ready bevat), zwoeligheden (I've Got Your Heart) en pure popmuziek (The Teens In Jeans From New Orleans, Boogie Blues).
Deze release focust evenwel niet op enkel haar jivers, want The Only Way To Live, Hooray For The Rock en haar kerstrocker Rock 'n' Roll-y Poly Santa Claus staan er niet op, en evenmin swingende popnummers als She Sells Seashells, Diddy Boppers en haar versie van Rag Mop, noch haar teen rock songs Be Mine en I'm Burning For You. Toch is dit een representatief overzicht geworden met naast de hierboven vermelde jivers ook de teen pop big band swinger Blues In The Night (helemaal geen blues) met traag striptease einde waarin Briggs klinkt als een rock 'n' roll versie van Doris Day, de teen rockers met violen I Care For You en I'm Burning For You, en de perfecte stroll Come Here met Jailhouse Rock intro. De tongbreker I is opnieuw een prachtig huwelijk tussen rock 'n' roll en jive, en het bekende Hey Bab Ba Re Bop bevat niet alleen een swingende solo op trombone maar ook groovy orgel dat opnieuw opduikt in If There's A Man In The House. Er zijn een paar CD’s van deze een beetje in de vergeethoek geraakte zangeres out there, maar het is denk ik van de jaren '80 geleden is dat Lillian Briggs nog eens op vinyl verscheen. Lillian Briggs overleed in 1998 op 65-jarige leeftijd aan longkanker. Tipitina is een nieuw sublabel van het Duitse label Rhythm Bomb Records. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

Lillian Briggs stood out among the female rock 'n 'roll singers because she played the trombone, not exactly the rockinest instrument around, but it does indicate the type of rock 'n' roll she recorded, which was big band rock 'n' roll ideal for jiving. I'm thinking about songs on this 10 track 10 inch like I the often covered I Want You To Be My Baby in her 1955 version, not the 1961 re-recording that may sound more rock 'n' roll but also contains more backing vocals, Follow The Leader and the stop-starting Can't Stop on which a big orchestra lets loose guided by Briggs' voice that sounds like she was quite the sassy gal. But Briggs was much more than only jive: her very varied discography also includes medium tempo and slow crooners (including a cover of The Teen Queens' Eddie My Love), charleston ragtime variety (Give Me A Band And My Baby which even included a one for the money two for the show three to get ready), sultry songs (I've Got Your Heart) and pure pop music (The Teens In Jeans From New Orleans, Boogie Blues). This release however does not exclusively focus on her jivers, for it does not include The Only Way To Live, Hooray For The Rock and her christmas rocker Rock 'n' Roll-y Poly Santa Claus, nor swinging pop songs like She Sells Seashells, Diddy Boppers and her version of Rag Mop, nor her teen rock tunes Be Mine and I'm Burning For You. Yet it turns out to be a representative overview featuring besides the aforementioned jivers the teen pop big band swinger Blues In The Night (not blues at all) with slow striptease ending in which Briggs sounds like a rock 'n' roll version of Doris Day, the violin laced teen rockers I Care For You and I'm Burning For You, and the perfect stroll Come Here with Jailhouse Rock intro. The tongue twister I is another wonderful marriage of rock 'n' roll and jive, and the well known Hey Bab Ba Re Bop not only features a swinging solo on trombone but also a groovy organ that reappears in If There's A Man In The House. There are a couple of CD’s of this somewhat forgotten singer out there, but I think there's been no Lillian Briggs on vinyl since the eighties. Lillian Briggs passed away from lung cancer in 1998 at the age of 65. Tipitina is a new sublabel of German label Rhythm Bomb Records. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

THE VELVET LOUNGE, FEVER/ PEGGY LEE
Bear Family, BCD17720
English version: see below

Ik beken: hoe ouder ik word, hoe meer ik crooners waardeer. Ik hou ontzettend veel van rockabilly en aanverwanten, maar 's avonds mag ik me graag koesteren in de warmte van muziek die klinkt als een knisperend haardvuur met de mooie stemmen en rijke arrangementen van 's werelds beste zangers en zangeressen. Daartoe behoort zeker Peggy Lee. Mijn bezit van een paar CD’s van haar wordt overigens gerechtvaardigd door het feit dat haar grootste hit in 1958 het vingerknippende Fever was waarmee ook Elvis twee jaar later scoorde, maar Peggy Lee was dus eerst of beter gezegd eerder, want de originele Fever is van Little Willie John uit 1956. Ik wist niet dat Bear Family een reeks getiteld The Velvet Lounge had waarin reeds CD’s verschenen van Louis Prima, Rosemary Clooney, Bonnie Guitar, Ann-Margaret en Eartha Kitt, artiesten die je zou kunnen beschouwen als borderline rock 'n' roll. Die CD’s verschenen allemaal in 2011, uitgezonderd Ann-Margaret die al in 1998 op de markt kwam, en blijkbaar pikt Bear Family de draad nu opnieuw op.
Peggy Lee klinkt als een nachtclubzangeres die flirt met de luisteraar en haar stem is wat de Amerikanen sassy noemen: een beetje brutaal en vol zelfvertrouwen, of sultry, smeulend zwoel, en ze klinkt alsof het allemaal totaal geen moeite kost, het resultaat van het feit dat ze toe ze Fever opnam al twee decennia bezig was: de platinablonde zangeres begon eind jaren ‘30, leerde het vak als zangeres in het orkest van klarinettist Benny Goodman, maakte haar eerste platen in 1941 en scoorde in de jaren '40 een hele rits hits. De CD bevat 30 tracks 1947-1962 geschreven op maat van zeer verschillende muziekstijlen zoals ouderwetse swingboogie met veel blazers en piano (de Louis Prima cover Yeah Yeah Yeah uit 1951), dromerige pop (I’m Lookin’ Out The Window dat in 1961 werd gecoverd door Cliff Richard, Till There Was You dat in 1963 werd gecoverd door The Beatles), teen ballads (Uninvited Dream), de als blues verpakte stop-start striptease shaker I’m A Woman, burlesque verpakt in New Orleans dixieland (My Man), opgewekte meezingers gebaseerd op gospel (Light Of Love), mambo (Heart), cha cha cha (The Surrey With The Fringe On Top), popcorn in de lijn van Fever (Sweetheart, You Deserve) en zelfs rock ‘n’ roll: op Baby Baby Wait For Me uit 1957 past ze haar croonerkunsten en haar relaxte manier van zingen toe op een beschaafde stop-start jiver met swingende saxofoonsolo van Plas Johnson, een legertje backing vocals en verhogingen in de melodie. Nog zo eentje is de B-kant daarvan, het door Etta James gecoverde (Baby Baby) Every Night. Dit is een sterke keuze uit haar uitgebreide discografie die vooral bewijst wat een geweldige stiliste Peggy Lee was die probleemloos al die stijlen naar haar hand kon zetten.
De toegankelijkheid van de CD wordt verhoogd door de aanwezigheid van een aantal bekende songs zoals een jazzy Kansas City, Them There Eyes dat vocaal erg doet denken aan Billie Holiday (eens te meer een bewijs van Peggy Lee's veelzijdigheid), Dean Martin's Everybody Loves Somebody (Peggy Lee was eerst), de jazzy croonerswing van Alright Okay You Win, het rustig jazzy verleidelijke Goody Goody ook gezongen door Frankie Lymon, een gezongen uitvoering van Johnny Guitar vooral bekend als gitaarinstrumentaal (oorspronkelijk het instrumentale thema uit de gelijknamige Nicholas Ray western uit 1954 met Joan Crawford - Peggy Lee schreef de lyrics en zingt het nummer aan het eind van de film), een striptease uitvoering van Why Don't You Do Right uit 1950 (een zogenaamde telescriptie, een live video opname gemaakt voor uitzending op televisie en de visuele tegenhanger van de radio transcriptie), een gesofisticeerd Hallelujah I Love Her So (Ray Charles via Eddie Cochran), een Sinatra arrangement van The Glory Of Love ook gezongen door The Five Keys, en zelfs een galopperend Ghostriders In The Sky. Dit alles is niet verwonderlijk misschien, want uiteindelijk zochten veel rock ‘n’ roll artiesten inspiratie in het Great American Songbook. Fever zelf ontbreekt uiteraard niet en blijft knap: luister naar die glijdende contrabas. Bijzonder straf ook dat het nummer enkel bestaat uit contrabas, percussie op de drums en dat knippen met die vingers. Elvis nam voor zijn uitvoering haar arrangement gewoon over. De CD eindigt met drie live tracks uit 1961 van de LP Basin Street East Proudly Presents Miss Peggy Lee, zijnde Yes Indeed (ook opgenomen door Bill Haley), Ray Charles’ I Got A Woman en een live Fever in een hogere versnelling. De sound is kristalhelder kamerbreed (luister naar de ruisende violen van Lover), het artwork en de grafische elementen die de CD illustreren passen helemaal bij de hippe easy listening meets swinging Las Vegas stijl, en de muziek zelf is perfect voor tijdens de wijn bij uw volgende dinner date, tenzij die stapel staat van Benny Joy natuurlijk. Peggy Lee overleed in 2002 op 81-jarige leeftijd en sindsdien maken ze zulke talenten niet meer.
Oordeel: voor wie open staat voor crooners en aanverwanten is dit de perfecte instap-CD om binnen te treden in de wereld van Peggy Lee. Het door Bill Dahl geschreven booklet van 38 pagina’s vertelt je meteen alles wat je moet weten over haar.
Info: www.bear-family.com (Frantic Franky)

I confess: the older I get, the more I appreciate crooners. I love rockabilly and the like immensely, but in the evening I enjoy basking in the warmth of music that sounds like a crackling fireplace with the beautiful voices and rich arrangements of the world's best singers. These most certainly include Peggy Lee. I own a couple of Peggy Lee CD’s, justified by the fact that her biggest hit was the fingersnapping Fever in 1958 with which Elvis also scored two years later, but Peggy Lee was first or to be precise she did it earlier, as the original Fever was recorded by Little Willie John in 1956. I didn't know that Bear Family had a series titled The Velvet Lounge which already included CD’s by Louis Prima, Rosemary Clooney, Bonnie Guitar, Ann-Margaret and Eartha Kitt, artists you might consider borderline rock 'n' roll. Those CD’s all appeared in 2011, with the exception of Ann-Margaret which was released back in 1998, and apparently Bear Family is now picking up the series again.
Peggy Lee sounds like a nightclub singer who flirts with the listener, and her voice is what is called sassy: cool and confident, and sultry, smolderingly seductive, and she sings effortlessly, the result of the fact that by the time she recorded Fever she had already been honing her craft for two decades: the platinum blonde singer started in the late 1930s, learnt her chops as vocalist in clarinet player Benny Goodman's orchestra, made her first recordings in 1941 and scored a string of hits throughout the 1940s. This CD contains 30 tracks 1947-1962 written to suit very different musical styles such as old fashioned swing boogie with lots of horns and piano (the 1951 Louis Prima cover Yeah Yeah Yeah), dreamy pop (I'm Lookin' Out The Window as covered by Cliff Richard in 1961, Till There Was You as covered by The Beatles in 1963), teen ballads (Uninvited Dream), the blues based stop-start striptease shaker I'm A Woman, burlesque wrapped in New Orleans dixieland (My Man), upbeat singalongs based on gospel (Light Of Love), mambo (Heart), cha cha cha (The Surrey With The Fringe On Top), popcorn along the lines of Fever (Sweetheart, You Deserve) and even rock 'n' roll: on 1957's Baby Baby Wait For Me she applies her crooner skills and her laid back ways to a civilised stop-start jiver with swinging saxophone solo courtesy of Plas Johnson, a lot of backing vocals, and key changes in the melody. Another song in the same mould is its B-side, (Baby Baby) Every Night which was covered by Etta James. It's a strong selection from her extensive discography that proves what a great stylist Peggy Lee was as she blends all those styles making them her own. The CD's accessibility is enhanced by the presence of a number of familiar songs such as a jazzy Kansas City, Them There Eyes which is vocally very reminiscent of Billie Holiday (another testament to Peggy Lee's versatility), Dean Martin's Everybody Loves Somebody (Peggy Lee was first), the jazzy crooner swing of Alright Okay You Win, the calm jazzy seductive Goody Goody also sung by Frankie Lymon, a vocal version of Johnny Guitar best known as a guitar instrumental (originally the instrumental theme from the 1954 Nicholas Ray western of the same name with Joan Crawford - Peggy Lee wrote the lyrics and sings the song at the end of the film), a striptease rendition of Why Don't You Do Right from 1950 (a so-called telescription, a live video recording made for broadcast on television and the visual counterpart of the radio transcription), a sophisticated Hallelujah I Love Her So (Ray Charles via Eddie Cochran), a Sinatra arrangement of The Glory Of Love also sung by The Five Keys, and even a galloping Ghostriders In The Sky. All of this should come as no surprise as many rock 'n' roll artists sought inspiration from the Great American Songbook. Fever itself is obviously not absent and remains a marvel: listen to that sliding double bass, and do note that the song only features double bass, percussion on the drums and those fingersnaps. Elvis simply copied her arrangement for his version. The CD ends with three live tracks from the 1961 LP Basin Street East Proudly Presents Miss Peggy Lee: Yes Indeed (also recorded by Bill Haley), Ray Charles' I Got A Woman and a faster live Fever. The sound is crystal clear and wall-to-wall (listen to the darting strings of Lover), the artwork and graphics totally fit the hip easy listening meets swinging Las Vegas style, and the music itself is perfect for over wine at your next dinner date, unless she's crazy about Benny Joy of course. Peggy Lee died in 2002 at the age of 81, and there haven't been talents like her since.
Verdict: if you're interested in crooners and the like, this is the perfect passport into the wonderful world of Peggy Lee. The enclosed 38 page booklet written by Bill Dahl tells you everything you need to know about her in a nutshell. Info: www.bear-family.com (Frantic Franky)

GOT SOMETHING ON MY MIND/ LUCKY STEVE & THE BLACKFOREST RAMBLERS
Part Records, PART LP 378016
English version: see below

Debuut solo album op 10 inch vinyl (500 stuks) van Lucky Steve, niet de frontman van de Amerikaanse swing band Steve Lucky & the Rhumba Kings maar Stephan Brodbeck, gitarist van de Duitse bands The Booze Bombs en Dusty Dave & the Heart Attacks. Dat solo moet u met een korrel zout nemen want Brodbeck wordt op deze schijf begeleid door contrabassist Hans-Peter Benzing van Devils & Soehne (een andere band van Brodbeck samen met Booze Bombs zangeres Anneliese Pardo) en door one man band Dollar Bill (hier heet ie op z'n Duits "Dollarschein"!) op drums. Dollar Bill stond ook in voor de productie en schreef samen met Brodbeck alle eigen nummers en dat zijn er zes van de acht. Bij dit soort projecten krijg je altijd hulp van de maten, in casu mondharmonicaspeler Dynamite White van Dusty Dave & the Heart Attacks, pianist Sascha Kommer (ook eerder te gast bij Dusty Dave & the Heart Attacks en bij The Booze Bombs), Ferdinand Kraemer van Black Patti op mandoline, Devils & Soehne accordeonist Gottlob Seibold en de mij onbekende Wendelin Langle op gitaar en dobro. Met al die namen weet u meteen in welke hoek we zitten, namelijk in de Black Shack Recordings studio van mixer en masterer Rawand Baziany (ook weer bassist van Dusty Dave & the Heart Attacks) in Calw bij het Zwarte Woud in Duitsland, vandaar ook de groepsnaam. Eén pot nat!
Het Johnny Cash ritme van opener Sweet Caroline (een eigen compo, niet die van Neil Diamond) doet denken aan de carefree countryrock van Smokestack Lightnin' wegens even lui maar wordt wat smeriger gezongen, en doet zijn voordeel met mondharmonica en mandoline. Een andere referentie: Under The Influences van Mike Ness. De plaat sluit af met hetzelfde nummer gezongen in het Duits als Süse Caroline. Ik hoor liever de Engelstalige versie, want het aanstekelijke maar mijn inziens net iets te repetitief nummer van vier minuten krijgt in het Duits een te hoog heimat gehalte. Tja, Duitsers zingen graag mee... Nee, dan liever de rechtdoor rock 'n' roll jivers met piano I Love To Watch You Go en Pretty Fraulein. Sugar Mama is een hard strollende bluesrocker met mondharmonica, Sweet Dark Angel is een country-esque ballade met mandoline die door Brodbeck's stemgeluid een tongue in cheek bijklank krijgt. De eerste cover is Tom T. Hall's door Dave Dudley en Calexico gecoverde Tulsa Telephone Book. Bij Hall en Dudley was het in 1971 voortkabbelende country, bij Calexico in 1998 spooky mexicana, Lucky Steve maakt er een accordeonrocker van. Dat doet ie ook met Lonnie Irving's Starday banjo bopper I Got Blues On My Mind uit 1960. En samen geeft dat rechtdoor rock 'n' roll gemixt met elementen uit country, cajun en blues, voorbeeldig uitgevoerd en opgenomen. Mensen met een korte aandachtspanne dienen geadviseerd dat alle nummers drie minuten of langer zijn! Info: www.rockabillyshop.de (Frantic Franky)

Debut solo album on 10 inch vinyl (500 copies) from Lucky Steve, not the front man of US swing band Steve Lucky & the Rhumba Kings but Stephan Brodbeck, axe man of German bands The Booze Bombs and Dusty Dave & the Heart Attacks. Take that "solo" with a pinch of salt as Brodbeck is accompanied by double bass player Hans-Peter Benzing from Devils & Soehne (another one of Brodbeck's bands with Booze Bombs singer Anneliese Pardo) and by one man band Dollar Bill (here called "Dollarschein" in German!) on drums. Dollar Bill was also in charge of the production and together with Brodbeck wrote all the original songs, which are six out of eight. On projects like this you always get help from your mates, and here they are harmonica player Dynamite White from Dusty Dave & the Heart Attacks, pianist Sascha Kommer who in the past guested with Dusty Dave & the Heart Attacks and with The Booze Bombs, Ferdinand Kraemer from Black Patti on mandolin, Devils & Soehne accordionist Gottlob Seibold and the to me unknown Wendelin Langle on guitar and dobro. With all those names you know rightaway where we're heading, towards the Black Shack Recordings studio of mixer and masterer Rawand Baziany (also bass player of Dusty Dave & the Heart Attacks) in Calw near the Black Forest in Germany, hence the group name. All from the same mould!
The Johnny Cash rhythm of opening track Sweet Caroline (one of their own tunes, not the Neil Diamond song) is reminiscent of Smokestack Lightnin's carefree country rock, is equally lazy but sung a bit nastier, and benefits from mouth harp and mandolin. Another reference: Mike Ness' Under The Influences. The album closes with the same song sung in German as Süse Caroline. I prefer the English version, because the catchy but in my opinion just a wee bit too repetitive four minute song becomes something of a heimat hymn when sung in German. Guess Germans like to sing along, while I prefer the straight forward rock 'n' roll jivers with piano I Love To Watch You Go and Pretty Fraulein. Sugar Mama is a hard strolling blues rocker with mouth harp, Sweet Dark Angel is a country-esque ballad with mandolin that due to the tone of Brodbeck's vocals takes on a tongue-in-cheek connotation. The first cover is Tom T. Hall's Tulsa Telephone Book previously sung by Dave Dudley and Calexico. With Hall and Dudley in 1971 it was relaxed country, Calexico did it in 1998 as spooky mexicana, and Lucky Steve turns it into an accordion rocker. He does the same with Lonnie Irving's 1960 Starday banjo bopper I Got Blues On My Mind. Put all the pieces together and you get straight forward rock 'n' roll combining elements of country, cajun and blues, exemplarily performed and recorded. People with a short attention span should be advised that all songs are three minutes or longer! Info: www.rockabillyshop.de (Frantic Franky)

MAMA'S BACK/ RUBY ANN
Rhythm Bomb, RBR 5962
English version: see below

Het Duitse label Rhythm Bomb viert zijn twingste verjaardag en brengt daarom enkele CD bestsellers voor het eerst uit op vinyl. Mama's Back bevat 10 van de 14 tracks van Ruby Ann's gelijknamige CD (RBR5715) in 2010/2011 opgenomen in de Lightning Recorders studio in Berlijn door Axel Praefcke met de vaste Round Up Boys Ike Stoye, Michael Kirscht en Carsten Harbeck. Ondanks de twee elektrische gitaren en de geslaagde arrangementen is het totaalgeluid wat soft (maar kristalhelder!) in de zin van teen rock (Mad Mama, vergelijk Ruby Ann met de bijna Wanda Jackson powerversie van Jane Bowman uit 1961) en popcorn (Your Mama's Here van Colleen Frazier, Gonna Have Myself A Ball van Lance Roberts, het spooky I've Heard That Line Before van Johnny Strickland), maar ik neem aan dat dat een bewuste keuze is geweest. Het moet nu eenmaal niet altijd en overal Wild Records klinken om goed te zijn, nietwaar? Nu digt iedereen die popcorn toestanden, maar de Portugese zangeres moet bijna vijftien jaar geleden een van de eerste artiesten zijn geweest die het ook zelf opnam. Onafgezien daarvan is het goed strollen op Call His Name (Christine Kittrell in 1965 doch met de soul content herleid tot een minimum) en goed jiven op tracks als het door een wondermooi Jordanaires-achtig achtergrondkoortje opgetild Baby I Don't Care, niet de Elvis song maar zowel door Carl Mann als door schrijver Eddie Bush opgenomen voor Sun. En No I Won't Cry, de enige niet-cover hier want een nummer van de hand van Axel Praefcke, klinkt als jivende Elvis op RCA! Eind '50 begin' 60, dat is het tijdsframe waarop Ruby Ann en de studio boys zich baseerden voor de sound van deze CD, bijvoorbeeld voor de early sixties country van I'll Never Get Rich van Darrell Stadtler & the Paddlewheels en de country twist Do Right Mama, een female versie van Do Right Daddy van Carl Gillion. Nu ik er zo over nadenk richten bijna al Ruby Ann's albums zich trouwens met open venster richting jaren '60.
Ruby Ann, een gesofisticeerde stadsversie van onze Miss Mary Ann, zingt heel relax, in bijna perfecte controle van haar stem, doet het klinken alsof het niks geen moeite kost, en is een genot om naar te luisteren. Daarmee sluit ze aan bij de grote rock 'n' roll zangeressen van begin jaren '60 als Connie Francis van wie ze Many Tears Ago covert in Patsy Cline stijl. Staan niet op de 10 inch: de rockende jiver Knocked Out No Love, de sax toeteraar Love Me One More Time, het doodley doodley duet Do You Love Me en de duistere country ballad Who's Been Fooling Me. De CD houden voor in de auto, met andere woorden. Snel wezen met deze 10 inch te kopen als u hem ziet liggen is de boodschap, want bij Rhythm Bomb zijn alle 500 exemplaren reeds de deur uit, want betekent dat uw vaste platenboer hem al niet meer kan bestellen!
Info: www.vintagerockinroots.com en www.facebook.com/officialrubyann (Frantic Franky)

German label Rhythm Bomb Records celebrates its twentieth anniversary by releasing a couple of its CD bestsellers for the first time on vinyl. Mama's Back contains ten out of the fourteen tracks from Ruby Ann's Mama's Back CD (RBR5715) recorded in 2010/2011 in Berlin's Lightning Recorders studio with Axel Praefcke and his usual Round Up Boys Ike Stoye, Michael Kirscht en Carsten Harbeck. Despite the two electric guitars and the smart arrangements the sound is a bit soft (but crystal clear!) in the sense of teen rock (compare Ruby Ann's Mad Mama with Jane Bowman's almost Wanda Jackson power version from 1961) and popcorn (Colleen Frazier's Your Mama's Here, Lance Roberts' Gonna Have Myself A Ball, Johnny Strickland's haunting I've Heard That Line Before), but I suppose that was a deliberate choice as it doesn't always and everywhere have to soundlike Wild Records to be good, does it? Nowadays everybody digs that popcorn stuff, but the Portuguese singer must have been one of the first artists to explore it and record it herself almost 15 years ago. Call His Name (Christine Kittrell in 1965 but with the soul content reduced to a minimum) is perfect for strolling and tracks like Baby I Don't Care (not the Elvis song but recorded by both Carl Mann and writer Eddie Bush for Sun Records), lifted by a wonderful Jordanaires styled background chorus, are perfect for jiving, while No I Won't Cry, the only non-cover here as it was composed by Axel Praefcke, sounds like Elvis jiving on RCA! Late fifties and early sixties, that's the time frame Ruby Ann and the studio boys relied on for the sound of this CD, for instance for the early sixties country of Darrell Stadtler & the Paddlewheels' I'll Never Get Rich and for the country twist Do Right Mama, a female version of Carl Gillion's Do Right Daddy. Come to think of it, almost all of Ruby Ann's albums are an open window looking out towards the sixties.
Ruby Ann, a sophisticated urban version of Holland's Miss Mary Ann, sings very relaxed and in near perfect control of her voice, making it sound effortless, and she's a joy to listen to. In doing so she joins the great female rock 'n' roll singers of the early sixties like Connie Francis whose Many Tears Ago she covers in Patsy Cline style. Not featured on the 10 inch: the rockin' jiver Knocked Out No Love, the sax honker Love Me One More Time, the doodley doodley duet Do You Love Me and the dark country ballad Who's Been Fooling Me. In other words: keep the CD for playing in your car. Make sure to snap this 10 inch up quickly when you see it, because Rhythm Bomb already sold out its 500 copies, which means that your regular record stockist can no longer order it!
Info: www.vintagerockinroots.com en www.facebook.com/officialrubyann (Frantic Franky)

WACKY-A-RAMA VOLUME 1
Atomicat, ACCD127
English version: see below

Ha, dit is iets voor mij: 28 songs 1952-1963 met gekke titels en nonsens refreintjes! Als er één rock 'n' roll genre is waarin dat soort novelty uitgebreid aan bod kwam dan is het de blanke zowel als zwarte doo-wop, hier vertegenwoordigd met Billy Gallant (Scribbling On The Wall), The Metronomes (The Chickie-Goo), Sheriff & the Ravels (Shombalor), The Boulevards (Chop Chop Hole In The Wall), Marvin Phillips (Mamo Mamo, Marvin Phillips was de helft van Marvin & Johnny) en C. Percy Mercy Of Scotland Yard van The Marathons, een groep voortgekomen uit The Jayhawks die de originele Stranded In The Jungle opnamen. De CD bevat echter veel meer dan alleen doo-wop, want zoals gebruikelijk op de Atomicat releases maakte samensteller Mark Armstrong een selectie uit álle rock 'n' roll genres. Komen aan bod: strolls (Big Steel Bucket van Robin Dale), swing jive (Du-Bi-A-Do van Jimmie Miller & the Falcons), New Orleans rhythm 'n' blues boogie (Plant You Dig You Later van Bee Arnold) en rockabilly boppers zoals Bo-Bo Ska Diddle Daddle (Wayne Walker), Pug Nose And Pony Tail (Wally Hughes) en vooral het gestoorde in echo badende Zzztt Zzztt Zzztt, blijkbaar countryzanger Wink Lewis' enige bijdrage aan de rock 'n' roll canon - maar wat voor één! De zwarte boogie woogie rock 'n' roll wordt vertegenwoordigd door Choker Campbell (Walking On My Thin Sole Shoes), en "Mr. Goggle Eyes" August (Oh Ho Doodle Lu) in 1956 begeleid door de band van Johnny Otis. Alle kanten van de muzikale regenboog komen aan bod met enerzijds de hillbilly honky tonk boogie van Earl Songer (Whoopie Baby) en de accordeon van Roy Hogsed (Let Your Pendulum Swing) en in het verlengde daarvan politiek incorrecte indianenverhalen als Ugh Ugh Ugh van EC Beatty alias Ski-King en anderzijds girl group sounds met Tossin' A Ice Cube van The Hollywood Chicks met Barry White - inderdaad, dé Barry White - op handclaps in zijn allereerste studio ervaring. Er is zwarte early sixties met Rex Garvin (Emulsified) en met de fuzz gitaar-orgel-bongos instrumentale stroll Buzzzzzz van Jimmy Gordon, mede-gecomponeerd door Dave Burgess van The Champs. Een helemáál geflipte instrumental is First Rhapsody For Knives, Forks And Spoons Part I (First Movement: Allegro Con Beat) door The Central High School Cafetaria Band, ingeblikt met twangy gitaar, kazoo en zo te horen veel potten, pannen, huisraad en bestek. Het bekendste nummer is Beetle Bug Bop van The Collins Kids, het verrassendste nummer is Hey Stella (Who Zat Down Your Cellar), een uptempo rockend nummer van de vocal group The Crew Cuts, in de eerste plaats bekend van hun trage Sh-Boom. De meeste nummers zijn gewoon een beetje komisch, echte novelty daarentegen is The Thing van Bill Buchanan, de helft van Buchanan & Goodman van de grappige "break-in" knip- en plakplaatjes. The Thing is het op een folky marsritme gezet verhaaltje van - tja, wat The Thing eigenlijk is wordt uiteindelijk nooit gezegd. De originele versie van The Thing is overigens van Phil Harris uit 1950. Buitenbeentjes, zelfs in dit allesbehalve serieus gezelschap, zijn Screaming Jay Hawkins' compleet over de top big band variété opname Orange Coloured Sky, de instrumentale striptease sax-gitaar-pauken grinder (Get Off My Tail You) Sneaky Snail van The Gimicks en de (namaak?) Maghrebijns klinkende uptempo madison twister Menin Aéide Théa van Big Brown & the Gamblers, blijkbaar een Belgische band - Big Brown zou jazztrombonist Roger Sauvenier geweest zijn.
Alle gekheid op mijn stokje, maar zo leert een mens nog eens wat, en je houdt er een CD aan over die niet alleen een glimlach op je gelaat tovert maar ook muzikaal scoort.
Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

And now for something completely different: 28 songs 1952-1963 with crazy titles and nonsense lyrics! If there's one rock 'n' roll genre in which that kind of novelty was extensively used it's both white and black doo-wop, present here courtesy of Billy Gallant (Scribbling On The Wall), The Metronomes (The Chickie-Goo), Sheriff & the Ravels (Shombalor), The Boulevards (Chop Chop Hole In The Wall), Marvin Phillips (Mamo Mamo, Marvin Phillips was half of Marvin & Johnny) and C. Percy Mercy Of Scotland Yard by The Marathons, a group that came out of The Jayhawks who recorded the original Stranded In The Jungle. But this CD contains much more than only doo-wop, because, as on most Atomicat releases, compiler Mark Armstrong selected tracks from àll walks of rock 'n' roll. Get ready for strolls (Robin Dale's Big Steel Bucket), swing jive (Jimmie Miller & the Falcons' Du-Bi-A-Do), New Orleans rhythm 'n' blues boogie (Bee Arnold's Plant You Dig You Later) and rockabilly boppers like Bo-Bo Ska Diddle Daddle (Wayne Walker), Pug Nose And Pony Tail (Wally Hughes) and especially the deranged echo laden Zzztt Zzztt Zzztt, apparently country singer Wink Lewis' only contribution to the rock 'n' roll canon - but what a contribution! Black boogie woogie rock 'n' roll is represented by Choker Campbell (Walking On My Thin Sole Shoes), and "Mr Goggle Eyes" August (Oh Ho Doodle Lu) in 1956 accompanied by the band of Johnny Otis. All sides of the musical scope are covered with on the one hand the hillbilly honky tonk boogie of Earl Songer (Whoopie Baby), Roy Hogsed (the accordion infused Let Your Pendulum Swing) and digging even deeper politically incorrect injun tales like EC Beatty aka Ski-King's Ugh Ugh Ugh and on the other hand girl group sounds with Tossin' A Ice Cube by The Hollywood Chicks with Barry White - yes, thé Barry White - on handclaps in his very first professional studio job. There's black early sixties with Rex Garvin (Emulsified) and Jimmy Gordon's fuzz guitar-organ-bongos instrumental stroll Buzzzzzz, co-composed by The Champs' Dave Burgess. Completely flipped is the instrumental First Rhapsody For Knives, Forks And Spoons Part I (First Movement: Allegro Con Beat) by The Central High School Cafeteria Band, using twangy guitar, kazoo and, by the sound of it, a lot of pots, pans, housewares and cutlery. The best known song is The Collins Kids' Beetle Bug Bop, the most surprising track is Hey Stella (Who Zat Down Your Cellar), an uptempo rockin' number by vocal group The Crew Cuts, primarily known for their slow Sh-Boom. Most of the songs are simply on the comical side, but a real novelty is The Thing by Bill Buchanan, half of Buchanan & Goodman, you might know their funny "break-in" cut-and-paste records. The Thing, set to a folky marching rhythm, is the extraordinary tale of - well, in the end they never specify what The Thing actually is. On a sidenote: the original version of The Thing was recorded in 1950 by Phil Harris. Odd ones out, even in this anything but serious company, are Screaming Jay Hawkins' completely over-the-top big band variety recording Orange Coloured Sky, the instrumental striptease sax-guitar-timpani grinder (Get Off My Tail You) Sneaky Snail by The Gimicks and the (fake?) Maghrebine-sounding uptempo madison twister Menin Aéide Théa by Big Brown & the Gamblers, according to researchers a Belgian band: Big Brown is said to be jazz trombonist Roger Sauvenier.
All joking aside I learned a couple of new things with this CD that not only puts a smile on your face but stands up musically on its own. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

MORE BOSS BLACK ROCKERS VOL. 9: HEY DOLL BABY
Koko Mojo, KMCD 169
English version: see below

Meer, meer, meer, dat is het motto van More Boss Black Rockers, de tiendelige reeks gecoördineerd door Little Victor Mac als opvolger van zijn eigen Boss Black Rockers en die net als Boss Black Rockers ook werd samengevat op vinyl LP. Volume 9 opent gelijk met een vreemd nummer, Love Blood Hound van KC Mojo Watson. Goeie jiver, daar niet van, maar voorzien van een keffende hond. We dansen op I Wanna See My Lovin' Baby van Pork Chops (een pseudoniem van zanger Big Bob Kornegay, niet de naam van een groep) en op de eeuwig jonge zalige jiver Why van The Cues, strollen op Can't This Be Mine van Freddie Hall, springen rond als een gek op You Must Be Foolin' van Willie Egan, maken een uitstapje naar popcorn land met Misery van The Dynamics, verdwalen tussen de apen in Don & Dewey's Jungle Hop, en passeren langs New Orleans met de meeslepende ritmes van de pas overleden Huey "Piano" Smith (Little Chickie Wah Wah), Billy Tate (Right From Wrong) en zelfs van Esquerita die in Laid Off vrij bluesy én op piano vrij vals klinkt. Voor de liefhebbers van desperate rock 'n' roll is er Raise Some San van Jay Nelson & his Jumpers, Hey Doll Baby van The Clovers is de jivende original van het nummer dat u vooral kent van The Everly Brothers, Odessa Harris maakt een one on one cover van A Rockin' Good Way, en een andere cover is Bony Moroney op het onweerstaanbare ritme van de twist door een fluitende Doug Fowlkes & the Airedales. I Need A Girl was in 1957 een poging om Big Joe Turner in het keurslijf van een gestroomlijnd tieneridool te wringen, er is uiteraard plaats voor een dropje doo-wop met The Ensenators en I Had A Little Too Much, en Playin' Hide Go Seek is mesties rockabilly van halfbloed Eddie Daniels. Was Sonny Anderson zwart of blank? Ik heb geen flauw idee: hij klinkt een heel klein beetje zwart, maar zijn Yes I'm Gonna Love You op Imperial klinkt als big label rockabilly, wat niet verrast als je ziet dat dit een compositie van Johnny & Dorsey Burnette is. Uit Jackie Wilson's bodemloze toverdoos komt Come Back To Me, Fats Domino klinkt tamelijk poppy in Little Mary, en Lover's Satellite van The Duals (die van Stick Shift) is een strollende gitaarinstrumental met SF geluidseffecten. De gemeenschappelijke factor van die 28 nummers uit 1956-1963? Misschien wel de dansbaarheid.
Gelijk nog even van de gelegenheid gebruik maken om te herhalen dat deze tien CD’s ook alle tien in een gecondenseerde versie op LP verschijnen, waarbij je de CD er telkens gratis bij cadeau krijgt. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

More, more, more, that's basicly what More Boss Black Rockers is about, a ten part CD series coordinated by Little Victor Mac as a follow-up to his own Boss Black Rockers series, and which like Boss Black Rockers is also summarised on a series of ten vinyl LP’s. Volume 9 opens right away with a bizarre tune, KC Mojo Watson's Love Blood Hound. Decent enough jiver, absolutely, but it features a barking dog. We dance to Pork Chops' (a pseudonym of singer Big Bob Kornegay, not the name of a group) I Wanna See My Lovin' Baby and to The Cues' eternally young joie de vivre jiver Why, stroll to Freddie Hall's Can't This Be Mine, jump around like crazy on Willie Egan's You Must Be Foolin', take a trip to popcorn land with The Dynamics' Misery, get lost among the monkeys in Don & Dewey's Jungle Hop, and pass by New Orleans with the compelling rhythms of the recently deceased Huey "Piano" Smith (Little Chickie Wah Wah), Billy Tate (Right From Wrong) and even Esquerita who sounds rather bluesy ánd out of tune on his piano in Laid Off. Jay Nelson & his Jumpers' Raise Some San caters for the fans of desperate rock 'n' roll, The Clovers' Hey Doll Baby is the jiving original of the song most of you will be familar with from The Everly Brothers, Odessa Harris makes a one on one cover of A Rockin' Good Way, and another cover is Bony Moroney to the irresistible rhythm of the twist courtesy of a whistling Doug Fowlkes & the Airedales. I Need A Girl was a 1957 attempt to squeeze Big Joe Turner into the role of a smooth teen idol, as always there's room for a bit of doo-wop with The Ensenators' I Had A Little Too Much, and Playin' Hide go Seek is mestis rockabilly by half-breed Eddie Daniels. Was Sonny Anderson black or white? I haven't the faintest idea: he certainly sounds a bit black, but his Yes I'm Gonna Love You on Imperial sounds like big label rockabilly, which is no surprise given that the song was written by Johnny & Dorsey Burnette. From Jackie Wilson's bottomless box of magic tricks comes Come Back To Me, Fats Domino sounds rather poppy in Little Mary, and Lover's Satellite by The Duals of Stick Shift fame is a strollin' guitar instrumental with SF sound effects. So what's the common denominator of those 28 tracks from 1956-1963? Perhaps their danceability.
Let me take this opportunity to remind you that all ten of these CD’s are also available on LP in a condensed version, and each LP comes with the correspondent full CD free of charge.Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

SIN ON SATURDAY, PRAY ON SUNDAY VOLUME 3: SHAKE THAT THING
Koko Mojo, KMCD137
English version: see below

Meer rhythm 'n' blues afgewisseld met gospel of hoe die genres dichter bij elkaar liggen dan je op het eerste gehoor zou vermoeden, en het drinkgelag op zaterdagavond na een week hard werken neemt een aanvang met de stevige bluesrocker met mondharmonica Don't Cut Out On Me van Tender Slim. Ook met mondharmonica maar meer sixties gerichte uptempo blues is I Had A Little Dog van Big Jack Reynolds die naast een hondje zelfs een orgeltje in de rangen had. Pure blues als Too Late van Little Walter wordt afgewisseld met meer rock 'n' roll gerichte opnames als het twistende Shake That Thing van Charles Epps, maar er is ook zwarte jive swing met Boo Breeding in New Orleans sferen in Country Woman, net als Charles Sheffield met het New Orleans rockende I Would Be A Sinner op Excello Records. Big City Girl van Memphis Slim is dan weer een piano boogie die herinnert aan zijn bekendere We're Gonna Rock. Nog meer grote namen zijn John Lee Hooker voor één keer niet met zijn gepatenteerde boogie maar met de stroll Hug And Squeeze, mondharmonica mens Snooky Pryor met de gemene uptempo blues Someone To Love Me, de immer duivels klinkende Howlin' Wolf (Poor Boy), Little Richard (She Knows How To Rock, een van zijn meest chaotische nummers) en Mahalia Jackson wilder dan je haar ooit hoorde in Said He Would. Didn't It Rain is het bekendst van Sister Rosetta Tharpe maar eigenlijk een traditional. Tharpe's versie verscheen in 1947 en die van de stekeblinde Reverend Charles White hier dateert van een jaar later. Begeleid door een gitarist klinkt hij als een one man band die op de deksels van metalen vuilnisbakken staat te kloppen. Iemand anders die steevast klonk als een one man band is Jerry McCain en ook zijn mondharmonica rocker Run Uncle John Run is muzikale chaos met de punch van een mokerhamer. Ronnie Dawson zou het meer dan 30 jaar later opnemen als Come Back Uncle John. Arthur "Big Boy" Crudup's Dirt Road Blues lijkt veel op zijn bekendere oer-That's All Right maar is - voor zover ik het kan nagaan - een jaar ouder.
Op zondag gingen ze dan met een kater naar de kerk waar het feest gewoon verder ging tot meerdere eer en glorie van de Heer met ten hemel stijgende jubelende gospelgezangen als Didn't It Rain (Charles White), To The End (The Sensational Nightingales), Blood Done Signed My Name (The Radio Four), Lord You Know (The Fairfield Four), God Almighty's Gonna Cut You Down (The Jubilaires) en de uptempo doo-wop soul van The Mello-Tones (When The Pearly Gates Unfold), of hoe mooie vocal harmony ballen krijgt door een ijzersterke rauwe leadzang, luister naar This May Be The Last Time van The Colemanaires, een mooi voorbeeld van de versmelting van gospel en rhythm 'n' blues. Als alle gospel zoals deze was, ik zou nogal eens naar de kerk gaan, zie. De verhouding gospel/R 'n' B bedraagt acht op 28 tracks die allemaal dateren uit de tijdspanne 1946-1963, muziek zo zwart als de nacht gecureerd door samensteller Mark Armstrong.
Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

More rhythm 'n' blues mixed with gospel or how those two genres are closer than you might suspect on first hearing, and the saturday night drinking after a hard week's work kicks off with Tender Slim's solid blues rocker with harmonica Don't Cut Out On Me. With mouth harp as well but more sixties oriented uptempo blues is I Had A Little Dog by Big Jack Reynolds who not only has a dog but also an organ. 100 % blues such as Little Walter's Too Late is interspersed with more rock 'n' roll styled recordings like Charles Epps' twister Shake That Thing , but there's also room for black jive swing with Boo Breeding in New Orleans mood in Country Woman, as is Charles Sheffield with the New Orleans rockin' I Would Be A Sinner on Excello Records. Memphis Slim's Big City Girl is piano boogie reminiscent of his more familiar We're Gonna Rock. Other big names include John Lee Hooker for once not with his patented boogie but with the stroll Hug And Squeeze, harmonica man Snooky Pryor with the mean uptempo blues Someone To Love Me, the always demonic sounding Howlin' Wolf (Poor Boy), Little Richard with She Knows How To Rock (one of his most chaotic songs) and Mahalia Jackson wilder than ever in Said He Would. Didn't It Rain is best known by Sister Rosetta Tharpe but actually a traditional. Tharpe's recording was released in 1947 and the version of the blind Reverend Charles White here dates from one year later. Accompanied by a guitarist he sounds like a one man band banging on the lids of metal trashcans. Someone else who invariably sounded like a one man band is Jerry McCain, his harmonica rocker Run Uncle John Run also being musical mayhem with the punch of a sledgehammer. Ronnie Dawson would record it more than 30 years later under the title Come Back Uncle John. Arthur "Big Boy" Crudup's Dirt Road Blues sounds a lot like his more famous primeval That's All Right but is - as far as I can tell - one year older.
Come sunday they would nurse their hangover by attending church where the party continued for the glory and grace of the Lord with gospel songs like Didn't It Rain (Charles White), To The End (The Sensational Nightingales), Blood Done Signed My Name (The Radio Four), Lord You Know (The Fairfield Four), God Almighty's Gonna Cut You Down (The Jubilaires) and the uptempo doo-wop soul of The Mello-Tones' When The Pearly Gates Unfold, or how beautiful vocal harmony becomes ballsy by adding rock solid raw lead vocals, listen to The Colemanaires' This May Be The Last Time, a great example of the fusion of gospel and rhythm 'n' blues. Now if only all gospel were to be like this, I'd go to church every sunday. The ratio of gospel/R 'n' B is eight in 28 tracks all dating from the 1946-1963 time period, music as black as the night curated by compiler Mark Armstrong. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

ROCKIN’ ROLLIN’ USA CANADA VISIT 05: JUKE BOX
Pan-American, PAR005
English version: see below

Dat de Canadese muziek flink beïnvloed werd door buurland Amerika is logisch omdat het helemaal in de Amerikaanse culturele invloedssfeer ligt. Wie niet ver van de grens woonde kon trouwens gewoon naar Amerikaanse radiostations luisteren, en dat zullen véél tieners gedaan hebben in de jaren '50. Economisch gezien lag het voor de hand Amerikaanse rock 'n' roll ook in Canada uit te brengen en er was uiteraard veel lokale rock 'n' roll, net zoals er daarvóór al veel Canadese country was. Deze reeks brengt dat alles in kaart met zowel Canadese rock 'n roll, Amerikaanse rock 'n' roll uitgebracht op Canadese labels (vaak één kluwen van over de grens aan elkaar gelieerde platenlabels en distributiemaatschappijen), als door country beïnvloede opnames. Dat is een ingewikkelde uitleg ter introductie van 28 rockers en aanverwante muziekjes uit de tijdspanne 1956-1962 gecompileerd door samensteller Mark Armstrong volgens zijn inmiddels vertrouwde strategie van voor het grote publiek veel niet zo bekende nummers aangevuld met een handvol klassiekers. Wie van waar kwam staat opgelijst in de summiere liner notes, wij concentreren ons op de muziek bestaande uit Canadese strollers (Mean Lover van Mel Shaw), teenbilly (Go To Sleep Little Suzie van Cliffy & Jerry), teen rock (Come Along With Me van Jerry Palmer) en zelfs hillbilly bop (Want Me A Woman van Rudy Hayden & the Country Boys, Hillbilly Rock van Joe Kozak & the Frontiersmen), naast uiteraard veel prima de luxe rock 'n' roll als Mary Lou van Ted Daigle & the Tremolos, Oh Yeah en Rocket To The Moon van Tommy Danton & the Echos, She's A Square van Ray St. Germain & the Satins, Ooh Sha La van The Rhythm Jesters en Shake Shake van Fred Coupland & the Blue Tones. Dat zijn voor de leek allemaal onbekende namen, maar een Canadese groep die we allemaal kennen waren The Diamonds die scoorden met hun Gladiolas cover Little Darling en met The Stroll. Hun High Sign hier is een uptempo sax stroll, en ook Slow Walk van The Midnighters is een uptempo stroll, meer bepaald een instrumentale gitaarstroll. Door de merkwaardige akkoordenwissels een hele knappe instrumental op gitaar is Snake Bite van Hank Smith & the Maddisons.
Amerikaanse inkoop singles op deze CD zijn onder meer de big band swing van Campus Rampus van Alan Freed's Big Band (Freed plakte er uiteraard enkel zijn naam op want hij was noch muzikant noch dirigent maar wel een eersteklas verkoper), de rockabilly van Johnnie Strickland's She's Mine, de female rock 'n' roll van Jeani alias Jeanne Mack die niet mag uitgaan voor ze de Dirty Dishes heeft afgewassen, Nappy Brown's jiver Am I, Boyd Bennett's Elvis soundalike Click Clack, de vlot jivende blanke doo-wopper Pickin' On The Wrong Chicken van The Five Stars, de doo-wop rocker No Time van The Titans, Joe South's toffe Juke Box, de teen rocker Bobby Layne van Phil Gary & the Catalinas, de girl group sounds van The Velveteens en hun Baby Baby, en Johnny & the Hurricanes' dreigende gitaar/sax instro Traffic Jam met elementen van spy surf. Motorcycle van Tico & the Triumphs is de bekende brrrrrrrm pa pa pa sax rocker die een vroege single (1961) is van Paul Simon vóór hij succes zou oogsten als de helft van Simon & Garfunkel. Iets minder bekend: Bob Crewe's Penny Nickel Dime Quarter is een jiver uit 1956 van de man die later songschrijver (Big Girls Don't Cry, Walk Like A Man, Sherry, Tallahassee Lassie), platenbaas en producer zou worden. Verdict: door het hoge aantal singles van Amerikaanse herkomst (exact de helft) schiet deze CD ten dele zijn doel voorbij, maar dat neemt niet weg dat dit een erg goeie verzamelCD is. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

It makes sense that Canadian music was heavily influenced by its neighbour since the country was entirely in the American cultural sphere of influence. If you lived close enough to the border you could even simply listen to American radio stations, and no doubt many teenagers did in the 1950s. Marketingwise it was a no brainer to release American rock 'n' roll in Canada as well, and of course there was a lot of local rock 'n' roll, just as there had been a lot of Canadian country before that. This CD series offers Canadian rock 'n roll, American rock 'n' roll released on Canadian labels (often a web of record labels and distribution companies affiliated across the border), as well as country-influenced recordings. That's a complicated explanation to introduce you to the 28 rockers and related tunes from 1956-1962 collected by Mark Armstrong following his usual strategy of many tracks not familiar to the general public supplemented by a handful of classics. Who came from where is listed in the brief liner notes, we at Boppin' Around HQ concentrate on the music consisting of Canadian strollers (Mel Shaw's Mean Lover), teenbilly (Cliffy & Jerry's Go To Sleep Little Suzie), teen rock (Jerry Palmer's Come Along With Me) and even hillbilly bop (Rudy Hayden & the Country Boys' Want Me A Woman, Joe Kozak & the Frontiersmen's Hillbilly Rock), besides of course plenty of prima deluxe rock 'n' roll like Ted Daigle & the Tremolos' Mary Lou, Tommy Danton & the Echos' Oh Yeah and Rocket To The Moon, Ray St. Germain & the Satins' She's A Square, The Rhythm Jesters' Ooh Sha La and Fred Coupland & the Blue Tones' Shake Shake. To the uninitiated these are all great unknowns, but a Canadian group we all know were The Diamonds who scored with their Gladiolas cover Little Darling and with The Stroll. Their High Sign here is an uptempo sax stroll. The Midnighters' Slow Walk is also an uptempo stroll, more specifically an instrumental guitar stroll. Hank Smith & the Maddisons' Snake Bite is a rather clever guitar instrumental because of its curious chord changes.
American bought-in 45s on this CD include the big band swing of Campus Rampus by Alan Freed's Big Band (Freed obviously only added his name since he was neither a musician nor a conductor, but he sure was a hell of a salesman), the rockabilly of Johnnie Strickland's She's Mine, the female rock 'n' roll of Jeani aka Jeanne Mack who not allowed to go out until she's washed that pile of Dirty Dishes, Nappy Brown's jiver Am I, Boyd Bennett's Elvis soundalike Click Clack, The Five Stars' smoothly jiving white doo-wopper Pickin' On The Wrong Chicken, The Titans' doo-wop rocker No Time, Joe South's great Juke Box, Phil Gary & the Catalinas' teen rocker Bobby Layne, the girl group sounds of The Velveteens' Baby Baby, plus Johnny & the Hurricanes' menacing guitar/sax instro Traffic Jam with elements of spy surf. Tico & the Triumphs' Motorcycle is the famous brrrrrrrrrm pa pa pa pa sax rocker and an early single (1961) by Paul Simon before he gained stardom as half of Simon & Garfunkel. Less known is Bob Crewe's Penny Nickel Dime Quarter, a 1956 jiver by the man who would go on to become a songwriter (Big Girls Don't Cry, Walk Like A Man, Sherry, Tallahassee Lassie), record executive and producer. Verdict: due to the high number of tracks recorded in the USA (exactly half of 'em), this CD goes partly beyond the scope of Canadian rock 'n' roll, but that does not take anything away from the fact that it's a darn good compilation. Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

MORE BOSS BLACK ROCKERS VOL. 8: ROCK & ROLL BABY
Koko Mojo, KMCD 168
English version: see below

28 tracks 1954-1963 van zwarte artiesten die hun beste dansbeentjes voorzetten en jiven (She's A Flirt van The Jewels, Ravon Darnell met Chicken Little, Miss Petunia van Day, Dawn & Dusk), rocken (Rock 'n' Roll Baby van de sympathiek genaamde Mercy Baby, Good Good van Percy Giles & the Rondells), doo-woppen (Who's In The Shack van The Barons, What's The Matter For You van The Cellos), boogie-ën (de big bander Juke Box Boggie Boogie Chick van Snookum Russell), strollen (Linda Baby van Sammy Fitzhugh & his Moroccan's) en twisten (Twistin' All Night Long van Randy Thomas & the Twisters) dat het een lieve lust heeft. Enkele namen als Marvin & Johnny (Smack Smack), Roy Brown (de jiver Shake Em Up Baby), Jimmy Witherspoon (het op gospel geënte It Ain't No Secret) en Jackie Brenston (het uptempo blues geïnspireerde Trouble Up The Road, gecoverd door The Planet Rockers) zullen zeker een belletje doen rinkelen en heel wat nummers werden al eerder gecompileerd, maar om dit alles reeds compleet in huis te hebben moet je al een dikke platencollectie bezitten. Elton Anderson doet met Sick And Tired een niet onaardige gooi naar het wereldkampioenschap Chris Kenner coveren, zowel Louis Jordan (Rock 'n' Roll Call) als Jap Curry's Blazers (Hey Now) klinken als The Treniers, en Lone Ranger Gonna Git Married is een leuke hi ho silver novelty rocker van Jimmy Johnson. Saxofoons toeteren de longen uit het zwetende lijf (het instrumentale The Rooster van Chuck Higgins omdat het niet altijd kippen hoeven te zijn), gitaren worden geslepen, piano’s rammelen er op los, de drummers lijken het vak te hebben geleerd in het abattoir, en je krijgt geen seconde rust. Goed spul zonder early sixties stuff, alleen maar steengoeie rock 'n' roll uit de tijd van de Flintstones.
Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

28 tracks 1954-1963 from black artists who put their best dancing feet forward to jive (The Jewels' She's A Flirt, Ravon Darnell's Chicken Little, Miss Petunia by Day, Dawn & Dusk), rock (Rock 'n' Roll Baby by the sympathetically named Mercy Baby, Percy Giles & the Rondells' Good Good) doo-wop (The Barons' Who's In The Shack, The Cellos' What's The Matter For You), boogie (Snookum Russell's big band swinger Juke Box Boggie Boogie Chick), stroll (Sammy Fitzhugh & his Moroccan's' Linda Baby) and twist (Randy Thomas & the Twisters' Twistin' All Night Long) to their and our hearts' delight. A couple of names like Marvin & Johnny (Smack Smack), Roy Brown (the jiver Shake Em Up Baby), Jimmy Witherspoon (the gospel based It Ain't No Secret) and Jackie Brenston (the uptempo blues based Trouble Up The Road, covered by The Planet Rockers) will certainly ring a bell and quite a few of these songs have been compiled before, but unless you're a hardcore collector I don't think most of you will already own all of the tunes. Elton Anderson goes for a medal in the covering Chris Kenner world championships with Sick And Tired, both Louis Jordan (Rock 'n' Roll Call) and Jap Curry's Blazers (Hey Now) sound like The Treniers, and Jimmy Johnson's Lone Ranger Gonna Git Married is a fun hi ho silver novelty rocker. Saxophones blow and honk their lungs out of their sweaty bodies (the Chuck Higgins instrumental The Rooster since it doesn't always have to be chickens), guitars are being sharpened, pianos rattle away, the drummers seem to have learnt their trade in a slaugterhouse, and you won't get a second of rest. Good material with no early sixties stuff, just high quality rock 'n' roll from the Flintstones era.
Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

NINE POUND HAMMER: RHYTHM & WESTERN VOLUME 10
Koko Mojo, KM-CD-147
English version: see below

De laatste Rhythm & Western, tenzij ze beslissen er nog een vervolg aan te breien, biedt nóg meer zwart werk aan dat geacht wordt te zijn geïnspireerd door blanke country muziek, dus tegen de stroom in van de gebruikelijke theorie dat rock 'n' roll ontstond toen country muziek elementen uit de rhythm 'n' blues overnam. Om die invloed te horen moet je over enige fantasie beschikken, maar of je er nu al dan niet in meegaat, feit is dat je
- 1) in ieder geval een leuke collectie leuke muziek overhoudt, op deze CD 28 songs 1950-1963 met twee uitstapjes back in time naar 1937 en zelfs 1931 (de akoestische countryblues Still I'm Travelling On van The Mississippi Sheiks),
- en 2) dat je bluesman Lowell Fulson nooit zo on-blues hebt gehoord als in het swingende Can She. En geef toe: waar anders hoor je Sanford Clark's The Fool in de zwarte cover van Edna McGriff? Ze nam het op voor budgetlabel Bell Records, maar haar versie is allesbehalve goedkoop of minderwaardig. Sowieso blijft het mooi om te horen wat zwarte artiesten als Lloyd Price, Bull Moose Jackson, Esther Phillips en Damita Jo aanvingen met country songs als respectievelijk Tennessee Waltz, If You Ain't Lovin' You Ain't Livin' (Faron Young), After Loving You (Eddy Arnold, Jim Reeves, Elvis) en Room Full Of Roses (Jim Reeves, Dean Martin). Trivia: Move On Out van Gloria Gunter is een antwoord op Yakety Yak van The Coasters waarvan Gloria's broer Cornell Gunter deel uitmaakte!
Beatnik Showdown is een supersnelle squaredans getoeterd door King Curtis met chicken pickin' gitaar, een heel plezant melodietje, alleen is de titel volgens mij Beatnik Hoedown in plaats van Beatnik Showdown. De "beatnik" in de titel slaat op de "hey man, like swing your partner" introductie, en het uptempo nummer klinkt als een instrumentale versie van The Coasters, de groep waarvoor Curtis menige sax solo inblies. U kan ook squaredansen op de jodelmedley van She'll Be Coming Round The Mountain, Smoke Smoke Smoke That Cigarette en Cigarettes Whiskey And Wild Wild Women door Baby Ruth & the Cecil Gant Trio, desgewenst de hokey pokey dansen op de Hokey Pokey van The Emersons, jiven op Hal Page's cover van Roosevelt Sykes' Sugar Babe, Think It Over Baby van Pearl Galloway en Dinner Date van Little Willie John in duet met zijn zus Mable John die later opnam voor Motown en Stax. U hebt nog adem over? Dan kan u boogie woogie-ën op Piano Red's versie van het door Floyd Tillman gecomponeerde It Makes No Difference Now (Jimmie Davis, Eddy Arnold), strollen op What Am I van Big Bob Kornegay en I Gotta Have You van Clyde McPhatter & Ruth Brown, charlestonnen op Beulah Swan's Don't Steal My Heart, en early sixties-sen op het door gospel beïnvloede Tell Me To My Face van Eunice & Eddie.
Veel van de stokoude liedjes die tot het grote Amerikaanse songboek behoren werden gezongen door zowel blanke als zwarte artiesten. Een schoolvoorbeeld hier is You Made Me Love You, voor het eerst opgenomen in 1913 door de blanke William J. Halley, dat zelfs werd gezongen door een blanke verkleed als zwarte, namelijk Al Jonson. Hier horen we de versie van Screamin' Jay Hawkins in diens gebruikelijke compleet over de top stijl. Staat u mij toe even uit te weiden over één van die twee stokoude songs: My Bucket's Got A Hole It uit 1937 van Washboard Sam is semi-akoestische vaudeville ragtime countryblues met piano en Louis Armstrong trompet, en in tegenstelling tot wat iedereen denkt werd het niet geschreven door Hank Williams want het is een traditional. De Williams die vaak als componist staat vermeld tussen de haakjes is niet Hank maar Clarence Williams, een zwarte pianist en muziekuitgever die het nummer nooit zelf opnam maar wel onder zijn naam deponeerde in 1933, ook al is het ouder. Wat niet wegnam dat Washboard Sam er in 1937 zijn eigen echte naam Robert Brown op kleefde als componist, hahaha. Wèl van de grote Hank Williams is uiteraard Cold Cold Heart, hier soulvolle medium tempo early sixties door Johnny "Guitar" Watson. Niet zó oud want uit 1951 maar wel gezellig ouderwets is de big band swinger The Hip Cowboy van eeuwige hepcat Slim Gaillard inclusief Jimmie Rodgers jodel. Een vergelijkbaar verhaal als My Bucket's Got A Hole In It hangt vast aan de traditional Nine Pound Hammer waar Merle Travis in 1947 zijn naam onder zette, daarbij niet gehinderd door het feit dat het nummer twintig jaar daarvóór reeds was opgenomen voor Brunswick Records door de old time string band van Al Hopkins & his Buckle Busters die op het Vocalion label The Hill Billies bleken te noemen. Het werd ook opgenomen door Tennessee Ernie Ford, Dick Curless, Hank Thompson en Johnny Cash, en hier maakt de fluwelen stem van Lou Rawls er een vingerknippend swingende versie van met piano en orgel. Nog zo'n gouden stem was die van rhythm 'n' blues en gospelzanger Joe Henderson, en zijn Snap Your Fingers horen we op deze CD uitgevoerd door Barbara Lewis, een zangeres al evenzeer bekend om haar ongeëvenaard mooie keelgeluid. Later werd het ook gezongen door Brenda Lee en Dean Martin. Barbara Lewis is nu 80 jaar, dus haal d'er naar de Rhythm Riot! Nog meer easy listening: Brook Benton die Smiley Burnette's It's My Lazy Day covert. Samenvatting van deze CD: goeie afsluiter van een goeie reeks! Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)

The final Rhythm & Western, unless they decide to add a sequel to the series, offers more black recordings supposedly inspired by white country music, challenging the generally accepted theory that rock 'n' roll was invented when country music started to adopt elements from rhythm 'n' blues. In order to hear this influence you have to use your imagination sometimes, but whether you agree or not, the fact remains that this is a mighty fine collection of mighty fine music, on this particular CD 28 songs 1950-1963 with two going back in time all the way to 1937 and even 1931 (The Mississippi Sheiks' acoustic country blues Still I'm Travelling On). You never heard bluesman Lowell Fulson as un-blues as in the swinging Can She, and face it: where else will you hear Sanford Clark's The Fool in Edna McGriff's black cover? She recorded it for budget label Bell Records, but her version is anything but cheap or inferior. It's fun to hear how black artists like Lloyd Price, Bull Moose Jackson, Esther Phillips and Damita Jo interpreted country songs like respectively Tennessee Waltz, If You Ain't Lovin' You Ain't Livin' (Faron Young), After Loving You (Eddy Arnold, Jim Reeves, Elvis) and Room Full Of Roses (Jim Reeves, Dean Martin). Trivia department: Gloria Gunter's Move On Out is an answer to Yakety Yak by The Coasters of which Gloria's brother Cornell Gunter was a member!
Beatnik Showdown is a super fast square dance honked by King Curtis with chicken pickin' guitar, a great little tune, but I think the title is Beatnik Hoedown instead of Beatnik Showdown. The "beatnik" refers to the "hey man, like swing your partner" introduction, and the uptempo track sounds like an instrumental version of The Coasters, the group for whom Curtis provided many a sax solo. You can also square dance to Baby Ruth & the Cecil Gant Trio's yodelling medley of She'll Be Coming Round The Mountain, Smoke Smoke Smoke That Cigarette and Cigarettes Whiskey And Wild Wild Women, do the hokey pokey to The Emersons' Hokey Pokey, jive to Hal Page's cover of Roosevelt Sykes' Sugar Babe, Pearl Galloway's Think It Over Baby and Dinner Date by Little Willie John duetting with his sister Mable John who later recorded for Motown and Stax. Got any breath left? Then boogie woogie to Piano Red's version of the Floyd Tillman written It Makes No Difference Now (Jimmie Davis, Eddy Arnold), dance the stroll to Big Bob Kornegay's What Am I and Clyde McPhatter & Ruth Brown's I Gotta Have You, charleston to Beulah Swan's Don't Steal My Heart, and get your dosis of early sixties kicks from Eunice & Eddie's gospel-influenced Tell Me To My Face.
Many of the old songs that are part of the great American songbook were sung by both white and black artists. A perfect example is You Made Me Love You, first recorded in 1913 by white artist William J. Halley, which was even sung by a white man in blackface, Al Jonson. Here we get to hear Screamin' Jay Hawkins' version in his usual totally over the top style. Allow me to elaborate on one of those two pré-1940 songs: My Bucket's Got A Hole It as recorded in 1937 by Washboard Sam is semi-acoustic vaudeville ragtime country blues with piano and Louis Armstrong trumpet. Contrary to popular belief however My Bucket's Got A Hole In It was not written by Hank Williams. It's a traditional, the Williams often listed as composer in between brackets not being Hank but Clarence Williams, a black pianist and music publisher who never recorded the song himself but copyrighted it in 1933, even though it's older. Which did not bother Washboard Sam who put his own real name Robert Brown on it as composer in 1937, hahaha. A song which wàs written by the great Hank Williams is of course Cold Cold Heart, heard here in soulful medium tempo early sixties style courtesy of Johnny "Guitar" Watson. Not that old as it's from 1951 but charmingly old fashioned is the big band swinger The Hip Cowboy by eternal hepcat Slim Gaillard who includes some Jimmie Rodgers yodelling. A story not dissimilar to My Bucket's Got A Hole In It can be told about the traditional Nine Pound Hammer to which Merle Travis put his name in 1947, undeterred by the fact that twenty years before the song had already been recorded for Brunswick Records by the oldtime string band of Al Hopkins & his Buckle Busters who on Vocalion were called The Hill Billies. It was also recorded by Tennessee Ernie Ford, Dick Curless, Hank Thompson and Johnny Cash, and here Lou Rawls' velvety voice turns it into a fingersnapping swinging ditty with piano and organ. Another singer with golden pipes was rhythm 'n' blues and gospel master Joe Henderson whose Snap Your Fingers is performed on this CD by Barbara Lewis, known for her unparalleled beautiful voice as well. Afterwards it was also done by both Brenda Lee and Dean Martin. Barbara Lewis is now 80 years old, so get 'er over to the Rhythm Riot! More easy listening: Brook Benton covering Smiley Burnette's It's My Lazy Day. Summary of this CD: great ending to a great series! Info: www.vintagerockinroots.com (Frantic Franky)